เพื่อนตาย

“ตุบๆๆๆๆๆ”


เสียงเคาะดังถี่ เหมือนใครสักคนกำลังเร่งให้เธอไปเปิด นิ้วก้อยซ้ายของเธอเจ็บขึ้นมาอีก และเธอรู้สึกเย็นวาบที่สันหลัง ทำให้อันนาสังหรณ์ใจว่า ใครก็ตามที่ยืนอยู่หลังม่าน ไม่ใช่คนที่เธอควรเข้าใกล้


เด็กสาวคว้ารีโมทเปิดม่านออกเพียงเล็กน้อย เธอมองออกไปด้านนอก ก็ไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้น เธอเปิดม่านกว้างขึ้นอีกก็ยังไม่มีใคร เธอถอนหายใจโล่งอก หันกลับเข้ามาในห้อง


แต่แล้ว เธอก็ได้ยินเสียงพูดที่คุ้นเคย ล่องลอยก้องกังวานมาจากที่ไหนสักแห่ง


“คืนวันพระ เขาว่าผีดุนะอันนา”


หลังจากนั้นเสียงหมาในซอยก็พร้อมใจกันหอนประสานเสียงกันดังกระหึ่มจากที่ไกลๆแล้วใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เหมือนกับว่าพวกมันก็เห็นและได้ยินอะไรบางอย่างที่ลึกลับน่าหวาดผวา


อันนาหันขวับไปดูที่ระเบียงอีกครั้ง ก็ต้องตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น ขนลุกชันไปทั่วตัว ร่างของเด็กสาวในชุดนักเรียนที่เธอเคยรัก ยืนตระหง่านอยู่ตรงหน้า


ใบหน้าขาวซีดเซียวของราณียืนแนบกระจกระเบียงยิ้มให้เธอทั้งใบหน้าชุ่มเลือดน่าสยดสยอง มือทั้งสองทาบกระจก มือขวาของราณียังมีริบบิ้นสีน้ำเงินพันที่นิ้วก้อยห้อยลงที่พื้น มีเลือดสีแดงคล้ำข้นหนืดไหลเป็นทางยาวยืดลงมาตามกระจก มืออีกข้างทุบประตูกระจกถี่รัว ตุบๆๆๆๆ


“อันนา...ออกมาเล่นด้วยกันสิ...”


ในขณะเดียวกันเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นเล็กแหลมเหมือนเสียงเด็กผู้หญิงดังออกมาจากตู้เสื้อผ้าที่กำลังเปิดออกเองช้าๆ เด็กสาวหันไปมองทันที


ร่างของเด็กสาวผมเปียในชุดนักเรียนชุ่มเลือดนั่งกอดเข่าอยู่ที่พื้นตู้เสื้อผ้า กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงดังกระหึ่มขึ้นเรื่อยๆ สะท้อนก้องไปมาอยู่ในห้อง


ทำไม...อันนา ทำไม....


อันนาตกใจจนร้องไม่ออก ไม่อาจละสายตาออกจากภาพตรงหน้าได้ เธอผงะถอยหลัง เซแซ่ดๆมาที่เตียงนอนกลางห้อง เริ่มหายใจติดขัดเพราะอาการหืดหอบกำเริบ


ทันใดนั้น เธอรู้สึกเหมือนข้อเท้าขวาถูกรวบเอาไว้อย่างแน่นหนา เมื่อเธอก้มดู ก็เห็นมือขาวซีดที่ชุ่มเลือดกำลังยื่นออกมาจากใต้เตียง จนกำและบีบข้อเท้าเธอเอาไว้แน่น มือนั้นพยายามจะดึงตัวเธอเข้าไปในนั้น


“กรี๊ดดดดดดดดดดดด...” เธอกรีดร้องสุดเสียง “ปล่อย ปล่อยนะ”


เด็กสาวพยายามตั้งสติสะบัดขาอย่างแรงครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุดก็หลุดจากพันธนาการได้ แล้ววิ่งหนีสุดชีวิตไปที่ประตู พยายามจะบิดลูกบิดประตูเพื่อจะเปิดออกไปข้างนอก แต่เปิดยังไงก็เปิดไม่ออก


เธอทั้งเขย่า ทั้งกระชาก และทุบอย่างแรง แต่ทำอย่างไรประตูก็ไม่ยอมเปิดออก


เลือดสีแดงคล้ำค่อยๆ แผ่นองออกมาจากใต้เตียงอย่างรวดเร็ว

ราวกับมีชีวิต กระจายวงกว้างขึ้นทุกทีๆ ส่วนหนึ่งซึมเข้าไปในผ้าคลุมเตียงจนแดงฉาน


แขนและมือขาวซีดเซียวบิดเบี้ยวค่อยๆ ลากเจ้าของร่างตามออกมาช้าๆ ร่างของเด็กสาวผมเปีย หน้าผากมีแผลเปิดยาว เลือดไหลพรั่งพรูออกมาเหมือนเปิดก๊อก แขนและขาบิดเบี้ยวไม่ได้รูป ยื่นมือเข้ามาหาอันนา


ดวงตาโตเบิกค้างจ้องมาที่อันนา ริมฝีปากขมุบขมิบ ก่อนที่จะขยอกลิ่มเลือดสดๆ ออกมาจากปากอีก กลิ่นเหม็นคาวเลือดฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง


“อันนา... มาทางนี้...อันนา...มาหาฉัน”