วิวาห์ปลูกรัก

เจ้าสาวคนนั้นสดใสน่ารัก...ยิ้มแอร่มระคนเขิน ลงมาจากบันไดของคฤหาสน์หลังงาม สู่ลานจัดพิธีวิวาห์ช่วงเช้าของสองตระกูลใหญ่

เจ้าสาวอยู่ในชุดบรมพิมาน สีงาช้าง ซึ่งผู้ใหญ่ฝ่ายมารดา บรรจงจัดหาให้ด้วยความรัก และภาคภูมิใจนักหนา

แล้วไฮไลท์ที่คาดเดากันก็เป็นเหมือนที่คิด...งานกลางวันที่ว่าสนุกแล้ว...เมื่อเทียบกับงานฉลองวิวาห์ค่ำคืนนี้ ยิ่งสนุกกว่าเป็นทบเท่า

รุ้งรดาผู้เป็นเจ้าสาว สีไวโอลิน วิชาความรู้ที่เธอถนัด...พลาภพ เจ้าบ่าว ร้องเพลงเกี้ยวพาราสี ในเพลง “ขอให้เหมือนเดิม” มนต์เพลงอมตะในเวอร์ชั่นคนหนุ่มร่วมสมัย

แววตาของพลาภพ บ่งบอกถึงความรักความอ่อนโยน-เอ็นดู เจ้าสาวคนงามมากล้น...เจ้าสาวเขินอายแสร้งหลับตาพริ้มหนี ทำเคลิบเคลิ้มกับอารมณ์เพลงสีไวโอลินงานถนัดของเธอ...