ชายายอดเสน่หา

แม้หมื่นชังหากหนึ่งรักนั้นแนบแน่นเสน่หา
จางลี่ ธิดาเกิดแต่สนมของพระเจ้าฉีหวนกง ผู้ครองรัฐฉี มหาราชยุคชุนชิว ตอบรับการแต่งงานกับหลู่อ๋อง อ๋องแคว้นหลู่ ผู้ซึ่งนางรู้เต็มอกว่าเขาคือลูกพี่ลูกน้องแท้ ๆ เพื่อหลีกหนีจากพี่ชายต่างมารดาที่อยากได้นางเป็นอนุลับๆ การออกจากวังหลวงอาจช่วยให้นางพ้นจากการมีสามีที่ไม่ปรารถนา
หลู่อ๋องหลีเจี๋ย อ๋องผู้ครองแคว้นหลู่ ผู้เก็บความคั่งแค้นที่ครั้งหนึ่งพระบิดาต้องสังเวยพระชนม์ชีพด้วยถูกคำสั่งประหารจาก ฉีหวนกง พี่ชายแท้ๆ เมื่อครั้งแย่งชิงราชบัลลังค์ระหว่างรัฐ เขาตอบรับข้อเสนอแต่งงานกับธิดาของลุงตัวเอง หากแต่มิเคยปรารถนาองค์ชายาผู้ซึ่งหลีเจี๋ยตั้งปณิธานไว้ว่าจะฆ่านางให้สมแค้น

“ พระองค์ตางหากที่คิดจะฆ่าหม่อมฉัน และนี่คือการปกป้องตัวเองให้พ้นจากอ๋องจิตใจวิปริตเยี่ยงท่าน”
“เจ้าว่าอย่างไรนะ”
“ได้ยินชัดแล้วนี่เพคะ หม่อมฉันว่าพระองค์มีจิตวิปริต ไม่พอใจผู้ใดก็ฆ่าได้มิต้องยั้งคิด”
“ใช่! ข้าวิปริต ข้ามีความสุขเวลาเห็นคนเจ็บปวด ก่อนตายยิ่งทรมานมากเท่าไหร่ก็ยิ่งสาแก่ใจข้ามากเท่านั้น”
“พระองค์มันอสูรร้าย หากทำได้หม่อมฉันอยากฆ่าพระองค์ให้ตายไปตอนนี้!”
“ยอมรับมาสิจางลี่ว่าที่เจ้ามาแคว้นหลู่ในครานี้มันคือแผนการที่พ่อของเจ้าวางไว้ ข้าควรลงแส้ให้เจ้าตายไปเสียแต่วันนั้น!”
หลี่เจี๋ยลั่นเสียงและบีบไหล่ของนางทั้งสองข้างเขย่าไปมาอย่างคลุ้มคลั่ง นัยน์ตาเปลี่ยนเป็นเข้มคลั่กราวอาบด้วยโลหิต จางลี่สะอื้นไห้แต่ไม่ยอมแพ้
“พระองค์มิได้อยากไว้ชีวิตหม่อมฉันแต่แรก หากฆ่าได้ก็คงฆ่าหม่อมฉันให้ตายนับแต่ย่างเท้าเหยียบหน้าประตูเมืองนั่นแล้ว”
“ใช่! คิดหรือว่าข้าจะยินดี ข้าอยากฉีกร่างของเจ้าให้ป่นเป็นหมื่นชิ้นนับแต่ฉีอ๋องส่งสาส์นมานั่นแล้ว!”