เมียน้อยไร้เดียงสา

ในคืนที่พายุฝนกระหน่ำซ้ำเติมชีวิตที่หม่นหมองของข้าวหอม พิษไข้ทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน ชายหนุ่มที่อยู่ในอาการเมามายช่วงชิงความสาวไปในขณะที่ปากพร่ำเพ้อถึงผู้หญิงอีกคน
ตุลย์สร้างรอยราคีไว้บนกายของสาวน้อยที่แสนบริสุทธิ์คนหนึ่ง แม้เขาจะยินดีรับผิดชอบกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ทว่าพันธะที่ผูกมัดเขาไว้ยังคงอยู่ ก่อนที่เมียแต่งจะเซ็นใบหย่า ข้าวหอมไม่อาจหลุดพ้นจากตำแหน่งเมียน้อยที่ถูกยัดเยียดให้โดยไม่เต็มใจ

..............................................
ข้าวหอมยับยั้งมือข้างนั้นที่กำลังซุกซนบนร่างกายของเธอ
“ข้าวเหนื่อยแล้ว คุณตุลย์ให้ข้าวนอนนะคะ” หญิงสาวอ้อนวอนด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เขาก็อายุปูนนี้แล้วไม่ควรหักโหมจนเกินไป
“จูบฉันก่อนแล้วจะปล่อยให้นอน” เขาต่อรองด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“คุณตุลย์จะหลอกเด็กเหรอคะ” ข้าวหอมยังไม่วางใจ นึกระแวงคนเจ้าเล่ห์ จูบไปแล้วเกิดเลยเถิดขึ้นมาเธอจะรับมือไหวเหรอ
“ไม่หลอก ถ้าหลอกขอให้ตกนรก” พูดออกไปแล้วชายหนุ่มอายุสี่สิบแทบอยากจะกุมขมับ นี่เขาเป็นเอามากถึงขั้นนี้แล้วหรือ มีเมียเด็กทำให้ความคิดบางอย่างกลายเป็นเด็กไปด้วย อย่างโกหกขอให้ตกนรกยังกล้าพูดออกมาได้ ใครที่ไหนจะเชื่อ
“ก็ได้ค่ะ”
เหลือเชื่อ!
ยังมีสาวน้อยตรงหน้าที่เชื่อคำพูดของเขา ตุลย์ลอบขำอยู่ในใจ แต่ไม่อาจแสดงออกมาให้ข้าวหอมเห็นได้ ประเดี๋ยวจะงอนแก้มป่อง จากนั้นก็ยื่นปากเข้าไปรอรับการจูบจากหญิงสาว โดยที่เขาไม่ทันได้กะพริบตา ปากนิ่มขยับมาชนเบาๆ แล้วก็ถอยออกไป
“ทีนี้ก็นอนได้แล้วค่ะ”
จูบเสร็จแล้ว นี่เรียกจูบเหรอ!!!


**นิยายเรื่องนี้สายโคแก่กินยาอ่อน สายเลี้ยงต้อย สายหื่น สายเปย์ ทาสเมียเด็ก มีเมียเด็กต้องมั่นตรวจเช็คร่างกายมากๆๆ**