เล่ห์กล คน(หวง)รัก

เพราะแม่จะบังคับให้เธอแต่งงานกับคนที่ไม่ชอบขี้หน้า เธอจึงต้องหาแฟนปลอมๆ ไปหลอกแม่ แต่แฟนปลอมๆ กลับทำท่าจะชอบเธอ ส่วนเจ้าเพื่อนซี้ก็หวงเธอยิ่งกว่าแมวหวงปลาทู งานนี้เธอจะเลือกใครดี?

###

เพราะกลัวจะถูกแม่บังคับให้แต่งงานกับคนที่ไม่ชอบขี้หน้า ‘อรุโณทัย’ จึงไปขอคำแนะนำจาก ‘รัชณกร’ เพื่อนสนิทด้วยความหวังดี มันก็จัดแจงหาคนมาเล่นเป็นแฟนปลอมๆ ให้ แต่จับผลัดจับผลูต้องลากแฟนปลอมๆ มาอยู่ร่วมคอนโดเดียวกันเพื่อตบตาคนเป็นแม่ พออยู่ร่วมกันเขาก็ช่างทำให้เธอประทับใจเหลือเกิน ทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเป็นสุภาพบุรุษ ผู้ชายอะไรทำงานบ้านไม่มีตกไม่มีพร่อง

แต่พอเริ่มหวั่นไหวกับ ‘นาวิน’ แฟนปลอมๆ ไอ้เจ้าเพื่อนซี้มันกลับเกรี้ยวกราด หวงเธออย่างกับแมวหวงปลาทู คอยตามเฝ้า ตามเทียวไล้เทียวขื่ออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไอ้ท่าทีทะเล้นขี้เล่นมันก็หายวับ กลับกลายร่างเป็นชายฉกรรจ์ที่พร้อมจะเข้าขยำกลืนกินเธอไปทั้งตัว แม้จะอยู่ด้วยกันมานานแต่เธอไม่เคยสัมผัสถึงตัวตนอีกด้านของเขา มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ทรยศ หวั่นไหว ใจเต้นแรงกับเจ้าเพื่อนสนิทไปได้

คนโน้นก็ชอบ คนนี้ก็หวั่นไหว ไม่รู้จะทำยังไง สุดท้ายคงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าแท้จริงแล้วใครคือเนื้อคู่ของเธอกันแน่

###

“เพื่อนกับเพื่อน มันไม่มีวันเป็นไปได้ ถ้าโณเค้ารักแก เค้าไม่ปล่อยให้เป็นเพื่อนกับแกมาเป็นสิบปีหรอก แกตัดใจซะเถอะ” นาวินตบบ่ารัชณกรเบาๆ รัชณกรหรี่ตามองเพื่อนข้างกายอย่างใช้ความคิด

“ไม่ล่ะ ฉันไม่ตัดใจ” รัชณกรพูดเสียงเรียบ

“ทำไม”

“เพราะหลังจากนี้ฉันจะเดินหน้าจีบไอ้โณ ฉันจะไม่เป็นเพื่อนกับมันอีกต่อไปแล้ว” รัชณกรพูดด้วยความมั่นอกมั่นใจ นาวินแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ

“แม้จะรู้ว่าถ้าเกมนี้พลาด แกอาจจะต้องเสียเพื่อนสนิทไปตลอดชีวิต?”

“เรื่องนั้นฉันรู้ แต่ฉันตัดสินใจแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นแกก็เตรียมตัวเจอคู่แข่งที่น่ากลัวได้เลย เพราะฉันก็จะเดินหน้าจีบโณเหมือนกัน!”

###

“ไอ้โณ ฉันถามจริง แกคิดอะไรกับไอ้นาวินมันหรือเปล่าวะ” นอกจากจะเดินตามแล้ว เขายังไปหยุดฝีเท้ายืนประชิดหญิงสาวอีกด้วย อรุโณทัยตกใจเผลอถอยจนแผ่นหลังติดกับตู้เย็น ขนลุกไปหมด ยิ่งเห็นแววตาจริงจังที่หาได้ยากยิ่งจากคนขี้เล่นปนกะหล่อน ย่ิงทำให้เธอใจสั่นไหววูบวาบ

“ทะ… ทำไม แกถามอะไรแบบนั้น”

“ฉันอยากรู้ แกคิดอะไรกับไอ้นาวินมันหรือเปล่า”

“แล้วถ้าฉันคิด แกจะทำไม”

“ไอ้โณ!”

ด้วยความลืมตัว รัชณกรเผลอขึ้นเสียงใส่ เขาทุบกำปั้นดังปั๊กไปที่ตู้เย็น ทุบแรงจนตู้เย็นสั่น หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นแววตาจริงจังจากเขา

“ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้แกคิดอะไรเกินเลยกับไอ้นาวินเด็ดขาด”

“ทำไม…”

“วะ! ไม่ให้คิดก็ไม่ให้คิด แกจะถามทำไมให้มันมากความ”

“ก็ฉันอยากรู้นี่ว่าถ้าฉันคิดอะไรกับคุณนาวินเกินเพื่อนแล้วมันจะทำไม แล้วนี่แกมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉันวะ”

“ก็สิทธิ์ของความเป็นเพื่อนแกไง ฉันไม่อยากให้แกไปชอบไปตกหลุมรักมัน เข้าใจไหม”

“ไม่เข้าใจ ทำไมฉันจะตกหลุมรักคุณนาวินไม่ได้”

“เพราะฉันหวงแกไงล่ะไอ้บ้า!”

“แก… แกหวงฉันเหรอ”

“เออสิวะถามได้ นี่แกไม่รู้จริงๆ หรือแกแกล้งไม่รู้กันแน่”

“แกหมายถึงเรื่องอะไร”

“มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะถามอีก แสดงว่าแกโง่จริงๆ ไม่ได้แกล้งโง่สินะ”