ณ วันนั้นที่ฉันรักคุณ

“นั่งด้วยกันก่อนเถอะ ไหน ๆ ก็ลงมาแล้วนี่”
“ฉันไม่รู้ว่าคุณอยู่ตรงนี้”
“ในเมื่อผมอยู่ตรงนี้คุณคิดจะเดินหนีอีกหรือไง”
บุลินนิ่งงันไปไม่ทันได้รู้ตัวเธอก็ถูกอชิระตามประกบจนแขนแทบชิดกัน เขาในยามนี้ไม่เหมือนยามที่กลัวเธอเข้าหาเลยแม้แต่นิด เพราะแววตาของเขาที่มองมานั้นต่างออกไปชัดเจน เธอรู้สึกว่าเขาไม่ได้ต้องการหนี...มีแต่จะเจตนาให้เธอกระโจนเข้าหาเสียมากกว่า และที่น่ากลัวคือ ดูจากน้ำเมาที่เขารับเข้าสู่ร่างกายนั้นมากพอที่จะทำอันตรายเธอ แต่แทนที่จะขยับหนีเอาตัวรอด เธอกลับนิ่งคล้ายรออะไรสักอย่างที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าคืออะไร
“ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งทราย หากจะหนีให้รีบไปตั้งแต่ตอนนี้”
ลมหายใจร้อนผ่าวของอชิระที่ปะทะกับผิวกายของบุลินทำเธอมึนงง จะขยับก็ไม่กล้า จะไม่ขยับก็ไม่ได้...