โซ่รักหัวใจเถื่อนเล่ม-(3)

ผมรีบหอบเค้กก้อนโตวิ่งเข้ามาในบ้านเพื่อหวังจะมาเซอร์ไพรส์เขา แต่ว่าเมื่อผมเข้ามาถึงภายในบ้าน ผมกลับผมว่าทั้งบ้านตกอยู่ในความเงียบ แต่ในขณะเดียวกันผมกลับได้ยินเสียงคนร้องเพลงวันเกิดดังแว่วมาเข้าหูจากด้านหลังบ้าน ผมจึงหอบเค้กของผมไปแอบดูอยู่ตรงหน้าต่างบ้าน
Happy Birthday to you. Happy Birthday to you.
Happy Birthday to you Dear ใบปอ. Happy Birthday to you.
Happy Birthday to you. Happy Birthday to you.
“เย้...สุขสันต์วันเกิดค่ะใบปอ / สุขสันต์วันเกิดนะปอ / สุขสันต์วันเกิดเว้ยไอ้ปอ”
“ขอบใจมากเว้ยทุกคน”
ที่ด้านนอกนั่น...ผมเห็นเพื่อนสนิทของใบปอ ซึ่งประกอบไปด้วยพี่จิมมี่ เสี่ยวซาน และเยี่ยหรงต่างร้องเพลงวันเกิดและอวยให้กับเขาอยู่สวนหลังบ้าน และนั่นก็แปลว่าเขาได้ฉลองวันเกิดของผมไปแล้วโดยไม่รอผมเลย
ดังนั้นสิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้คือ หอบเค้กก้อนโตที่ผมเตรียมมาขึ้นห้องไป แล้วผมก็จุดเทียนวันเกิดให้กับใบปอ และร้องเพลงวันเกิดให้กับเขาอยู่ในห้องนอนของเราตามลำพัง
Happy Birthday to you. Happy Birthday to you.
Happy Birthday to you Dear ใบปอ. Happy Birthday to you.
Happy Birthday to you. Happy Birthday to you.
“สุขสันต์วันเกิดนะครับ วันเกิดปีนี้ผมขอพี่มีความสุขมาก ๆ นะครับ...พี่ใบปอ ผมขอโทษนะครับที่มาไม่ทันเป่าเค้กวันเกิด เพราะผมไม่รู้ว่าพี่จะเป่าเค้กตั้งแต่หัววันขนาดนี้ อีกอย่างผมก็มัวแต่แต่งหน้าปกปิดรอยช้ำบนใบหน้าจนเพลิน ผมก็เลยมาช้า”
---------------------
พรึบ!
“เชี่ย! มานั่งทำอะไรมืด ๆ วะ? ตกใจหมดเลย”
ใบปอจ้องหน้าผมนิ่งด้วยสีหน้าตกใจและเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่ผมก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ถามอะไรผมต่ออีก เพราะผมชิงถามเขากลับไปก่อน
“ไปแอบกินตับพี่เยี่ยหรงมาอร่อยไหมครับ?”
“หึ! ก็ต้องอร่อยสิวะ ไม่อร่อยกูจะกินไหม? ถามได้”
ใบปอเดินตรงเข้ามาหาผม ก่อนที่เขาจะจ้องหน้าผมแบบตาต่อตา และยังยักคิ้วท้าทายผมด้วย แล้วเขาก็หันหลังเดินหนีผมไปทางห้องน้ำ แต่ว่าผมก็รีบลุกขึ้นจากเตียง และรีบก้าวตามไปคว้าแขนเขารั้งไว้
หมับ!
“เดี๋ยวครับ”
“อะไรอีกวะ?”
ใบปอสะบัดมือของผมออกจากแขนของเขาอย่างที่เขาชอบทำเป็นประจำ พร้อมกับหันหน้ามาเผชิญหน้าผมอย่างเอาเรื่อง แต่นาทีผมก็ไม่คิดที่จะประนีประนอมอะไรอีกต่อไปแล้ว เพราะผมเกินจะอดทนจริง ๆ
“อย่าพาอีตัวที่ไหนเข้าบ้านอัศวินอีก เพราะที่นี่คือเขตหวงห้ามชะนี และที่นี่คือบ้านของผม จะทำอะไรช่วยให้เกียรติกันบ้างสิครับ”
ผมเค้นเสียงบอกเขาออกไปอย่างจริงจัง แต่เขากลับยกยิ้มพอใจกับท่าทางของผม พร้อมกับเค้นเสียงแข็งตอบผมกลับมาอย่างไม่ยอมลดราวาศอกเลย
“หึ! ก็ได้…ต่อไปนี้กูจะไม่พาเธอมาที่นี่อีกแล้วก็ได้ แต่มึงจำไว้นะว่า...ถึงมึงห้ามไม่ให้กูพาใครมาที่นี่ได้ แต่ก็ใช่ว่ามึงจะห้ามไม่ให้กูไปกินกันนอกบ้านได้ ในเมื่อมึงไม่ให้กูพาเธอมาที่นี่ กูก็จะออกไปค้างกับเธอข้างนอกแทน”
-------------------------
ขอให้สนุกน้า...