สาวน้อยมาเฟีย

ในค่ำคืนหนึ่งระหว่างทางกลับบ้าน เขาบังเอิญช่วยเหลือสาวน้อยวัยใสที่กำลังวิ่งหนีหลบกระสุนคนร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เหตุฉไหนพอสาวเจ้าฟิ้นกลับความจำเสื่อมซะอย่างนั้น เขาเลยต้องกลายเป็นคนรับผิดชอบจนกว่า...

คนหนึ่งอยากจำเรื่องราวได้ เพราะเขา
แต่อีกคนอยากให้เธอจำไม่ได้ เพราะเธอ

แอเรียล สาวน้อย อายุ 19 ปี สดใสร่าเริง อ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ
"ห๊า! ฉันความจำเสื่อม แล้วทำไม...."
เขาคือคนเดียวที่อยู่ในใจ ทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ แม้ต้องแลกด้วยชีวิต

เลโอ เบล็ค เลโอนาโด ชายหนุ่มอายุ 32 ปี มาเฟีย โหด เย็นชา ไม่คิดจะรักใคร แต่หวั่นไหวกับเธอ
อยากเห็นรอยยิ้มที่สดใสของเธอทุกวัน ไม่ชอบเห็นเธอเจ็บปวด หรือ น้ำตาของเธอ ไม่ว่าเธอจะเป็นใครมาจากไหน ฉันไม่สนใจ รู้แค่ว่าฉันจะดูแลและปกป้องเธอด้วยชีวิตของฉัน"


...........................................................................................................

"พี่ไม่ชอบเห็นน้ำตาหนู" เลโอเอ่ยออกมาชิดริมฝีปากบางด้วยน้ำเสียงกระซิบแผ่วเบา

"แล้วยิ่งน้ำตาที่มันมีสาเหตุมาจากพี่ ยิ่งทำให้พี่รู้สึก โกรธ และเกลียดตัวเองมาก" มือหนาทั้งสองที่ยังคงประคองแก้มเนียนบางใสอยู่นั้น หัวแม่มือทั้งสองลูบไล้เบาๆข้างแก้มใสที่ยังคงมีคราบน้ำตาติดอยู่

"ขอโทษที่ทำให้หนูต้องเป็นห่วง" เขามองเธอด้วยความรู้สึกผิด

"แอเรียลขอโทษนะคะ ขอโทษที่ทำให้พี่ไม่สบายใจ"

"แอเรียลขอโทษที่อ่อนแอ"

(เลโอกดจูบลงริมฝีปากบางอย่างแรงและเร็วราวกับจะลงโทษที่สาวน้อยที่เอ่ยคำพูดโทษตัวเองออกมา)

"ไม่ครับ อย่าพูดแบบนี้อีก สาวน้อยของพี่เข้มแข็งมากต่างหาก"

"หนูเข้มแข็งและก็อดทนมาก ที่รอพี่อยู่ตรงนี้ ทั้งๆที่ใจของหนูอยากจะตามพี่ออกไป" มือหนาข้างซ้ายเลื่อนลงมาจับตรงตำแหน่งหัวใจข้างซ้ายของสาวน้อยเบาๆ ราวกับจะช่วยซึบซับความรู้สึก

"หนูอดทนที่จะไม่ร้องไห้ ยิ้มให้กำลังใจพี่ทั้งๆที่ข้างในใจของหนูมันกำลังเจ็บปวดเพราะไม่อยากให้พี่เป็นห่วง"


"กลับบ้านกันนะครับ คืนนี้พี่จะกล่อมหนู**นอน**เอง"