ขอโทษนะคะฉันเป็นนางร้าย

เมื่อโชคชะตานำพาให้ฉันเข้าสู่โลกนิยาย เรื่องหนึ่งที่ฉันเคยอ่าน ทั้งน้ำตาขอย้ำว่าทั้งน้ำตาจริงๆเพราะเป็นนิยายยูริที่ตัวเอกต้องการแก้แค้นครอบครัวของนางเอก โดยใช้นางเอกเป็นเครื่องมือ ถึงตอนจบมันจะแฮปปี้ก็เถอะ แต่ทำไมฉันถึงขัดใจขนาดนี้เนี่ย

+++++++++++++++++++++++++++++++

"ถ้าเป็นฉันไม่มีวันยอมหรอกน่าา ทำไมถึงต้องทำร้ายนางเอกขนาดนี้ด้วย งื้อออ ไม่ชอบเลย "ฉันเอ่ยพรางวางหนังสือไว้ข้างเตียง ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ที่นางเอกยอมให้ตัวเอกทำร้ายตลอดเวลา

"โถ่ถ้าเป็นฉันล่ะก็ ไม่มีทางยอมให้อีกฝ่ายทำร้ายแบบนี้หรอก ถึงตอนจบจะดีแล้วไงสิ่งที่โดนทำมันหายรึไง โถ่นึกแล้วก็แค้นชะมัด"ฉันเอ่ยพร้อมกำหมัดแน่น เพราะเป็นพวกชอบนิยายรักใสๆ พอได้อ่านแนวตรงกันข้ามเลยของขึ้นโดยไม่รู้ตัว

"ยัยฟ้า ถ้ามันแย่ขนาดนั้นทำไมแกไม่ไปจีบนางเอกเลยล่ะ "นัทเพื่อนคนสนิทเอ่ยพรางสายหน้าไปมา เพราะเพื่อนรักทำตัวเหมือนอายุยังน้อยทั้งที่ อายุ22แล้ว

"จะบ้ารึไง ฉันจะไปทำยังงั้นได้ไงนี่มันนิยายนะมึง"

"ถ้าทำได้ มึงจะทำว่างั้น"

"กูไม่ทำหรอกโว้ยยย กูเป็นคนดีพอ ถ้าทำได้กูแค่ขออยู่ข้างๆ มิว เป็นกำลังใจให้ก็พอ"(มิว นางเอกในนิยาย)

"อย่าเพ้อเจ้อ พอๆ ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้มึงต้องไปสัมภาษณ์งานนะโว้ยยย "

"รู้แล้วๆ เดียวกูก็นอนแล้วมึง แต่มึงว่าไมว่า คนเขียนเขียนดราม่าไป แม่งเล่นเขียนซะกูเสียน้ำตาไปหลายหยดเลย ดูตากูสิแดงหมดเเล้ว"

"มันก็เรื่องปกติไมมึง ชีวิตคนเรามันจะดีตลอดเลยหรอ ถ้ามึงไม่ชอบก็กลับไปอ่านนิยายรักใสๆ ของมึงดิว่ะ ทีหลังจะได้ไม่ต้องบ่อน้ำตาแตกอีก"

"เอ้า ก็กูอยากลองอ่านนิ เห็นคนอื่นอ่านกัน กูก็แค่อยากลองอ่านบ้าง "

"ก็เสือกไปซื้อตามคนอื่นเขาไง ถึงได้มานั่งบ่น ให้กูรำคาญอยู่นี่ พอๆกูจะนอน"นัทเอ่ยพร้อมส่ายหน้าไปมา จากนั้นก็ล้มตัวนอนทันที เพราะขี้เกียดฟังเพื่อนบ่นอีก'รู้ว่าไม่ชอบดราม่าก็ยังจะซื้อมาอ่านอีก กูล่ะปวดหัวจริงๆ'

เมื่อเห็นนัทนอนแล้วตัวฉันก็ล้มตัวนอนบ้าง 'เห้อ..เลิกคิดๆ คิดไปก็ปวดหัว พรุ่งนี้ซื้อนิยายเล่มใหม่อ่านดีกว่า กูจะไม่ซื้อแนวนี้อีกแล้ว แม่งตาแดงหมด แถมหดหู่ใจอีก'

.

.

"เชอรี่ อย่าเป็นอะไรนะลูก "

​​​​​​โห้ยยย ใครมาพูดอะไรแถวนี้เนี่ยคนจะนอน 'แล้วเชอรี่นี่ใครเนี่ย ห้องฉันมีแค่นัทกับฉันสองคนไม่ใช่หรอ'???