มรดกเลือด Karma the Series (8)

“นี่คือสิ่งที่คนพวกนั้นจะได้รับจากฉันนะโมก ตาต่อตา ฟันต่อฟัน แค้นก็ชำระด้วยแค้นเท่านั้น จะไม่มีคำว่าอโหสิกรรมจากฉัน จนกว่าคนพวกนี้จะไปจากหนทางของครอบครัวเราแล้วเท่านั้น”

โมกถอนหายใจเป็นครั้งที่เท่าไรก็จำไม่ได้เสียแล้ว เขาจะพยายามพูดให้นุ่นเปลี่ยนใจต่อไปให้ได้ แม้จะดูเหมือนว่า นุ่นไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด หรือเธออาจจะไม่เคยฟังเลยก็ได้ เพราะความแค้นและความโลภ มันได้ปิดบังหูตาของเธอไปจนเสียสิ้นแล้ว

นุ่นไม่เอ่ยปากถึงเรื่องเคราะห์กรรมของป้ายุภาแม้แต่สักคำ แต่เขารู้ว่าเธอแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมเมื่อได้รู้ข่าวรถคว่ำของคนบ้านนั้น...

“มันยังไม่จบโมก ตราบใดที่ลุงเชิดยังอยู่ ฉันกับคนอื่นๆ ก็ยังไม่ปลอดภัย แต่ถ้าเมื่อไรก็ตามที่ลุงเชิดไปจากหนทางของพวกฉันแล้วเท่านั้นแหละ ฉันจึงจะจบและหยุดทุกอย่าง...ตอนนั้นคุณจะพาฉันไปลงนรกหรือสวรรค์ที่ไหนฉันก็จะไปกับคุณ ขอเวลาฉันหน่อยเดียวเท่านั้น”

นุ่นบอกเขาเพียงแค่นี้ แล้วก็ไม่ได้เอ่ยความอะไรต่ออีก แต่โมกก็ยังอยู่กับนุ่น เพราะเขารู้ว่า นุ่นกำลังอยู่ในอันตรายทั้งต่อชีวิตและต่อเคราะห์กรรมทั้งหมดที่เธอเป็นทั้งผู้รับและผู้สร้าง ความแค้นและหนี้กรรมเหล่านั้นมันถูกส่งต่อๆ กันมา ความแค้นที่มันเกิดขึ้นทบต่อกันไปมา ส่งต่อกันไปมาเป็นทอดๆ เช่นนี้ โมกรู้ว่าหายนะมันไม่ธรรมดาแน่ๆ

ที่สุด...วันนี้ก็มาถึงเขาจนได้...