หัวใจอุ่นรัก

ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยบังคับกันอยู่ได้…
ใช่! คิรากรเป็นเพียงพี่ชายของเพื่อนสนิท ที่จู่ๆ ก็เข้ามาป้วนเปี้ยนใกล้ๆ เธอ แถมยังบงการ บีบบังคับ ทำตัวเป็นผู้ปกครองเธออีกคน นี่เขาต้องการอะไรจากเธอ... เขมจิราก็ยังไม่มั่นใจนัก
แล้วอาการที่เรียกว่า หวง นี่เล่า เขาหวงเธอแบบน้องสาว หรือว่า...
โอ๊ย! เธอไม่อยากจะคิดแล้ว ยิ่งคิดยิ่งใจสั่น ยิ่งคิดยิ่งฝันถึงเขาจนไม่สามารถเอาใบหน้าหล่อๆ ของพี่ชายเพื่อนออกไปจากความรู้สึกได้เลย!
ไม่นะ! เธอไม่ได้คิดถึงเธอ ไม่ได้หวั่นไหวสักหน่อย....

......................................
"นี่คุณ" เขมจิราหันหน้าไปมองชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง
"พี่เสือ...ไม่ใช่คุณเรียกใหม่"
เขมจิราเมินหน้าหนีไปทางกระจกรถ ไม่รู้ว่าทำไมเธอต้องมาเจอกับผู้ชายคนนี้ด้วยก็ไม่รู้
จากรถแล่นด้วยความเร็วคิรากรก็เหยียบเบรค จนศีรษะของ เขมจิราเกือบชนกับคอนโทรลรถ ดีนะเธอคาดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ ไม่อย่างนั้นหน้าคงทิ่มไปแล้ว แต่ก็ไม่วายร้องออกมาเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ
"ว้ายยย!!! "
"ทำอะไรของคุณเนี่ย...!! " เขมจิราหันหน้าไปต่อว่าชายหนุ่มทันที
"พี่บอกว่าให้เรียกยังไง"
"นี่เขมไม่ใช่น้องสาวของคุณนะ จะสั่งให้ทำโน่นทำนี่อะไรนักหนา"
ตาคมจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวเมื่อได้ยินคำพูดฟังแล้วไม่รื่นหูออกมาจากปากจิ้มลิ้มนั่น
"เอาเลย เอาที่สบายใจ...ถ้าไม่อยากเรียกว่าพี่ก็ไม่เรียก อยู่กันอย่างนี้นี่แหละไม่ต้องกลับแล้วบ้านน่ะ"
เขมจิราหันซ้ายหันขวามองไปทางไหนก็มืดสนิท แถมทางยังเปลี่ยวอีกต่างหาก จะกลับเองก็คงไม่มีแท็กซี่ผ่านมาแน่นอน ระยะทางก็ไม่ใช่จะใกล้ ๆ
เฮ้อ! มันจะอะไรกันนักกันหนาเนี่ย เขมจิราหันหน้าไปมองผู้ชายที่นั่งจ้องหน้าเธอไม่ยอมละสายตาไปไหน
"ค่ะ พี่เสือ"