ต้องมนตร์ทศกัณฑ์

“คุณทีที!! คุณมาได้ยังไง? คุณมาถึงเมื่อไหร่? ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าฮะ!” ประโยคสุดท้ายเสียงทศวินแกว่ง เพราะเจ้าของห้องปลดผ้าขนหนูออกเดินแก้ผ้าโทง ๆ เข้าหาทศวินที่ตกใจจนก้าวขาไม่ออก
“ถามเยอะขี้เกียจตอบ มานี่ ฉันคิดถึงนาย เจ้าหนู” พูดพร้อมรั้งทศวินที่ไม่ตั้งหลักมาสวมกอดหมับ
“เฮ้ย! คุณทีทีมาแก้ผ้าผมทำไมเนี่ย ปล่อยผม...” เสียงโวยวายลั่นห้องขณะดิ้นหนีมือเอาแต่ใจที่ดึงรั้งชุดสูท จนบัดนี้ร่างกายของทั้งสองล่อนจ้อนอวดสายตากันและกัน