ไฟพิศวาสเทพบุตรแดนทราย

แคร่ก...
"ว้าย!!"
ทันใดนั้นชุดราตรีแสนสวยของนิลยา ก็ถูกชายหนุ่มกระชากขาดออกจากกันอย่างรุนแรง เสื้อผ้าหลุดลุ่ย อวดผิวขาวผ่องที่เกิดรอยแดงขึ้นทันที เมื่อได้รับการเสียดสีจากแรงกระชาก
"พี่คาเบลจะทำอะไร...อย่านะ..."
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ร้องห้ามด้วยความตื่นตระหนก มือบางรีบยกขึ้นปิดส่วนที่ชุดสวยขาดออกจากกันเป็นพัลวัน หันมองไปรอบตัวก็ไร้หนทางหนี เนื่องจากตอนนี้เธอนั่งอยู่เบาะหลังรถซึ่งปกติก็กว้างขวางใหญ่โต ทว่าตอนนี้มันดูแคบเหลือเกินเมื่อมีร่างยักษ์ของคนร้ายกาจนิ่งเบียดเธอไม่ห่าง
"ผู้หญิงร่านอย่างเธอต้องเจออย่างนี้ มันถึงจะเหมาะสมกัน...." ชายหนุ่มกล่าวเสียงเหี้ยม แสยะยิ้มน่าเกลียด พร้อมกับฝังจมูกและปากลงที่ซอกคอหอมกรุ่น
"อย่า! คนบ้า ปล่อยสิ...นี่มันในรถนะ...ปล่อยๆๆ...คนบ้า...คนใจร้าย อย่าทำอย่างนี้นะ ปล่อยยย" หญิงสาวพยายามดิ้นรนผลักไส ทุบตีหยิกข่วนร่างหนาเป็นพัลวัน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจหรือเจ็บปวดเลยสักนิด
"ไม่ปล่อย! คนบ้าก็ต้องทำอะไรบ้าๆ สิ....ใช่ไหม?" คนบ้าเอ่ยลอดไรฟัน ก่อนจะขบเม้มไปตามผิวเนื้ออ่อนหอมกรุ่นของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง
"ไม่นะ! ปล่อย...อย่าทำอย่างนี้..."
แคร่ก....แคร่ก...
เสียงร้องห้ามไม่เป็นผล เมื่อมือใหญ่กระชากชุดราตรีแสนสวย แล้วดึงทึ้งส่วนที่เหลือออกจากร่างงามตรงหน้า เปิดเปลือยผิวขาวผ่องจนเหลือเพียงชุดชั้นในสีหวาน
"กรี๊ดดดดด....หยุดเดี๋ยวนี้นะ คนป่าเถื่อน คนใจร้าย....บอกให้หยุด!"
หญิงสาวร้องห้ามทั้งน้ำตา ครางสะอื้นด้วยความสะเทือนใจ เมื่อลิ้นอุ่นไต่ไล่ไปตามผิวเนื้อเนียน โทสะบวกราคะทำให้คาเบลไม่คิดสนใจอะไรอีกแล้ว ไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าการกระทำของตนมันรุนแรงมากน้อยเพียงไร