โอ๊ย! ปวดหัว (มีหลัวไม่ได้ตั้งใจ)

“อะไร แกมามองฉันกินทำไม”

หอยขมถามกลับน้ำเสียงไม่ไว้ใจ แต่ถึงจะไม่ไว้ใจยังไงมาระวังตัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วล่ะ

“เธอย้ายมาอยู่คอนโดของฉันดีไหมขม”

เขายิงคำถามแรกออกไปคนละเรื่องละราวกับที่เธอถาม ทำเอาหอยขมต้องอมสลัดผักคาอยู่ในปากจนแก้มตุ่ย มองเขาตาปริบๆ แบบงงๆ ก่อนเธอจะรีบกลืนสลัดผักนั่นลงไปแล้วถามว่า

“ไม่ย้าย! ฉันจะย้ายไปอยู่กับแกทำเพื่อ?!”

“จะได้ประหยัดเงินไง”

โมกขศักดิ์เหมือนจะหวังดี แต่หอยขมก็รู้ทัน

“ประหยัดเงินแต่เปลืองตัวน่ะสิ”

เธอสวนกลับตรงใจเขาเข้าเต็มๆ ก็เธอเล่นรู้ใจเขาขนาดนี้ไม่ให้เขารักเธอได้ไง

“คิดมาก ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”

โมกขศักดิ์ถูๆ ไถๆ ไป

“หืมมม...”

หอยขมลากเสียงยาวในลำคอ พร้อมกับรีบกลืนสลัดที่เธอเพิ่งส่งเข้าปากไปอีกคำลงท้อง ก่อนจะหันมาจ้องหน้าเขาเขม็ง แล้วบอกด้วยเสียงจริงจังมั่นหน้ามั่นโหนกของเธอว่า

“นี่ขนาดไม่ทำนะ แกจัดฉันไปกี่ยกแล้วล่ะ!”

(อ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อนะคะ ด้วยความปรารถนาดีจากไรต์ / เตรียมถุงเลือดและผ้าซับกำเดาไว้แน่นๆ ด้วยค่ะ ^^)