อยากให้รู้ว่ารักเธอ...จนนิรันดร์

"ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากรู้"

"งั้นก็ได้ แต่ต่อไปนี้เธอห้ามหนีพี่ไปไหนอีก และต้องอยู่กับพี่ทุกวันด้วย"

"ไม่ อย่ามาพูดอะไรให้ฉันรู้สึกแย่กว่านี้อีกเลย คุณมีคนของคุณอยู่แล้ว เลิกพูดจากับฉันแบบนี้ซะที แล้วก็ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว"

"งั้นพี่จะกัดเธอ"

เจ้าคุณไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดเลยสักนิด เขายังจดจ่อกับความคิดตัวเองจนจอมใจชักเริ่มขุ่นใจมากขึ้น

"เอ๊ะ!" เธอจ้องหน้าเขา ท่าทางเอาจริงของอีกฝ่ายบอกชัดว่าจะไม่ยอมถอย หรือถ้าเธอยอมให้กัดคืนเขาถึงจะไป งั้นก็ได้เธอจะให้เขากัด คิดแล้วก็ยื่นแขนไปตรงหน้าเขาบ้าง "เอ้า อยากกัดก็กัดเลย คนบ้า!"

เจ้าคุณกระตุกยิ้มมุมปากแค่เสี้ยววินาที จอมใจเห็นรอยยิ้มนั้นและหวั่นใจแปลกๆ แต่ทำอะไรไม่ทันเมื่อร่างกายถูกรวบไปกอดพร้อมกับที่เขาก้มลงมาประทับริมฝีปากแนบแน่น...เนิ่นนาน

นานเท่าที่เขาพอใจและเธอเกือบหมดลมหายใจ

"นะ...นี่มันไม่ใช่กัด"

หญิงสาวพึมพำเสียงแผ่ว

"ก็พี่เป็นผู้ชาย จะกัดเธอได้ยังไง ถ้าพี่อยากรังแกเธอ พี่ก็จะรังแกแบบที่ไม่ต้องทำร้าย และเธอจะได้มีความสุขจริงๆ"

"ยังไง?"

เผลอถามออกไปแล้วก็รู้ว่าตัวเองคงพลาดอีกครั้ง เมื่อเห็นรอยยิ้มบนริมฝีปากกับแววตาอ่อนเชื่อมจนใจแกว่ง

"พี่จะให้เธอรู้ด้วยตัวเอง เธอจะได้เถียงไม่ออก"