หัวใจรพี

ชีวิตนี้จะมีใครรู้เธอไม่ได้รักเด็กอย่างนางสาวไทยทั้งหลาย เธอชอบดอกไม้และของกินเท่านั้น
เธอหันมองคนข้างๆ กลิ่นตัวเขาหอมคุ้นๆ หนูแพมจ้องใบหน้าหล่อเหลาไม่กระพริบ
“คุณเป็นใครกันแน่ เราเคยพบกัน คุณเป็นศัตรูแฟนฉัน”
“พูดยังกับลิเก”
“ก็คุณจับตัวฉันมาแก้แค้นอะไรแบบนั้นไม่ใช่เหรอ หรือไม่ก็อยากได้เงิน”
“จับมาเพราะเสน่หา จะเชื่อไหม”
อึ้งแต่ไม่เชื่อ “โรคจิตสิไม่ว่าถ้าแบบนั้น”
“ผมชอบคุณตั้งแต่แรกพบ อยากนอนด้วยตั้งแต่แรกพบ ใช่โรคจิตจริงๆ แต่โรคจิตอย่างผมจะเอาคุณมาเป็นของผมให้ได้”
“ไม่ได้ต้องการเงิน”
“ผมดูกระจอกนักหรือไง”
ชอบแล้วทำไมไม่จีบ หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่ บ้านก็ไม่ได้ขัดสน เธอไม่เชื่อเขาหรอก พัชรีวรรณจับพิรุธ
“มองอะไรเข้าห้องสิครับ”
“อย่าคิดว่าจะได้เข้าไปด้วย ให้เข้าก็บ้า คุณเพิ่งบอก เอ่อ จะ จะ…”
“ถ้าคุณไม่ยอมไม่ทำหรอก”


ราคาเบาๆ ไม่มีดราม่าค่ะ....
ขอบคุณที่เข้ามาช่วยโหลดในเศรษฐกิจแบบนี้นะคะ
พรรณพัฒน์