THE GIRL พ่อติจ๋า

ภายในคืนพระจันทร์เต็มดวงรอบตัวเงียบสงัดไร้เสียงผู้คนสัญจร ตึก ตัก ตึก ตักทว่าทำไมฉันถึงตั้งหน้าตั้งตาวิ่งอย่างไม่ลืมหูลืมตาออกมาจากม่านรูดบ้านั่นทั้งที่สภาพไม่เอื้ออำนวยมากเท่าไหร่นัก น้ำตาไหลรินออกมาตลอดทางฝ่ามือของตัวเองกอดลูบผิวไปมาเพื่อปลอบโยนว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้นทั้งที่ความจริงกับเดินสวนทางกันลิบลับ สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้นผลมันส่งมาถึงยังวันนี้...
“เอาตังค์มานังซานมีเท่าไหร่ก็เอามาให้หมด อย่าคิดอุบไว้เชียวเห็นแก่ความหน้าด้านหอบลูกมาอยู่กับคนอื่นบ้าง มีอย่างที่ไหนให้เป็นขี้ปากชาวบ้านอับอายกันไปทั้งบ้านกับไอ้คำว่าท้องไม่มีพ่อเนี่ย!”
“ใจแตกตั้งแต่อายุ 17 จบก็แค่มอสามแถมมีลูกติดพ่วงให้เป็นภาระใครเขาจะเอาไปทำเมียต่อ”
“ป้า... พี่ฝ้าย...”
“หรือมันไม่จริงเอาหน้าผัวแกมาดูดิไอ้ที่มันทำแกท้องไม่พ่ออ่ะ!” หญิงสาวมองเหยียดด้วยหางตาอีกทั้งยังยกริมฝีปากทำรังเกียจ “ติดตัวมันไม่มีหรอกแม่แต่ในไอ้นี่มันมี อีซานมันฝากเอาไว้ มึงไปถอนมาถ้าไม่อยากให้ลูกมึงเจ็บตัว!”