ท่านย่าข้าไม่อยากเป็นสามีท่าน

เพราะคำสาปของท่านเซียนที่สาปสกุลตงเอาไว้ตั้งแต่บรรพกาล จึงส่งผลให้ ‘องค์หญิงว่านเอ๋อร์’ รัชทายาทแห่งแคว้นอู่ต้องมีชะตากรรมที่น่าสงสาร ทั้งที่นางอายุเพียงสิบเจ็ด แต่นางกลับมีใบหน้าเหี่ยวย่นดั่งหญิงชราอายุแปดสิบ!
หนทางเดียวที่จะลบล้างคำสาปท่านเซียนได้ คือนางต้องให้กำเนิดทารกเพศชาย
สวรรค์!! อย่าว่าแต่ให้กำเนิดทารกเพศชายเลย แค่หาคู่ครองก็ลำบากยากยิ่ง
จะมีชายคนไหนที่มีใจให้หญิงชราเช่นนางเล่า
---
นอกจากถูกส่งตัวมาเป็น 'บรรณาการ' องค์ชายไป๋ลู่ฉียังต้องแต่งงานกับ 'หญิงชรา' อายุรุ่นราวคราวเดียวท่านย่า
เขาไม่อาจหลีกพ้นชะตากำนี้เพราะสถานการณ์บ้านเมือง...
เขามีความจำเป็นต้องหยิบยืมอำนาจจากนางเพียงเพื่อ 'ปกป้องแคว้น'
แต่ทุกสิ่งล้วนอยู่ภายใต้กฎการแลกเปลี่ยน!! ถวายความจงรักภักดียังพอทำเนา แต่ให้เป็น 'สามีคราวหลาน' ขององค์หญิงว่านเอ๋อร์ เขารับไม่ได้
ท่านย่าข้าไม่อยากแต่งงานกับท่าน!!
----
“เฮ เจ้าลูกชาย แม่อยู่นี่! แม่อยู่นี่!”
ไป๋ลู่ฉีถึงกับหน้าเหวอ ไม่คิดว่าองค์หญิงว่านเอ๋อร์จะกล้าตะโกนออกมาต่อหน้าทุกคนเช่นนี้
นางน่ะหรือเป็นมารดาของเขา
ช่างตลกร้ายสิ้นดี!!
“ท่านย่า ท่านเลอะเลือนแล้ว ข้าไม่ใช่ลูกชายของท่าน” ชายหนุ่มตอบโต้กลับไป เขาเป็นว่าที่สามีของนางต่างหาก!
พอเขาตะโกนตอบโต้กลับไป องค์หญิงว่านเอ๋อร์ก็โยนก้อนหินทิ้ง ซ้ำยังเท้าสะเอวทำท่าทางไม่พอใจ
“เจ้าลูกอกตัญญู!! เจ้าทำแม่หลงทางกลางป่าจนต้องมาอยู่ที่นี่ เจ้ายังจะไม่ยอมรับข้าเป็นแม่อีกหรือ” ว่านเอ๋อร์รีบโต้กลับ ซ้ำยังเชิดหน้าขึ้นเมื่อถูกอีกฝ่ายมองมาด้วยความไม่พอใจ
เอากับนางสิ!!
ขมับของเขาถึงกับเต้นตุบ ๆ ไม่รู้ว่าองค์หญิงจะหาเรื่องอะไรมาทำให้เขาปวดหัว