Cuore Curse คำสาปหัวใจ ราชินีแม่มด

หนึ่งพันปีที่แล้ว
มีดเงินสีขาววาววับถูกยกขึ้นเหนือหัว ปักลงมายังตำแหน่งหัวใจ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!! ”
เสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวที่นอนราบไปกับพื้นหญ้าใต้แสงจันทร์ ท่ามกลางหมู่ผีเสื้อนับล้านที่ร่วงกราวสู่พื้นเพราะสิ้นใจตาย!
มีดเงินกรีดลึกลงไปในเนื้อกาย ก่อนที่มือเหี่ยวย่นของหญิงชราจะล้วงเข้าไปตัดขั้วหัวใจที่กำลังเต้นรัว
เมื่อคมมีดตัดขาดเนื้อเยื่อลมหายใจของหญิงสาวก็ดับหายไปโดยพลัน ร่างกายที่เคยขยับเขยื้อนดิ้นรนกลับแน่นิ่งไม่ไหวติงใดๆ เลือดสีแดงฉานไหลนองพื้นย้อมต้นหญ้าและปีกผีเสื้อจนเป็นสีเดียวกัน ดวงจันทร์ที่เคยส่องสว่างกลับถูกเมฆบดบังจนหมดแสงราวกับรับรู้ถึงความตายของหญิงสาว
หญิงชราลุกขึ้นยืนช้าๆ มือเหี่ยวย่นข้างที่กำหัวใจ กลับมาเต่งตึงช้าๆ หลังที่โก่งค่อมค่อยๆ เหยียดตรง ใบหน้าที่ผิวหนังหย่อนยานซูบตอบกลับมีน้ำมีนวลขึ้น ผมสีขาวโพลนกลับมาเป็นสีดำสนิทอีกครั้ง!!
จากหญิงชรากลับกลายมาเป็นหญิงสาวได้อีกครั้ง ใบหน้าสะสวย ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อกรีดยิ้มพลางมองหัวใจที่กำลังเต้นตุบๆ ในมือสลับกับร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวที่ถูกควักหัวใจออกมาอย่างสมเพช
“เจ้ามันช่างน่าสมเพช มีขุมพลังมหาศาลกับตัวแต่กลับไม่ได้ครอบครอง แต่ไม่เป็นไร ข้าจะใช้มันแทนเจ้าเอง หึๆ”
พูดจบมือเรียวก็เอื้อมหยิบซากผีเสื้อตัวหนึ่งขึ้นมาก่อนจะใส่เข้าไปในช่องอกข้างซ้ายที่เคยเป็นตำแหน่งของหัวใจ ซึ่งตอนนี้มันว่างเปล่า
“ข้าขอสาปให้เจ้าเจ็บปวดทีทุกครั้งที่รู้สึก...”
“ฟาร์ฟอลล่า!!”