ท่านพี่ได้โปรด

"ในเมื่อเจ้าทำให้ลูกเมียที่ข้ารักต้องตาย เจ้าก็ไม่สมควรจะได้อยู่อย่างมีตวามสุข"
"ท่านพี่ได้โปรด.. อย่า.. ฮึก.."
------------

"อ๊ะ!" พลั่ก แขนถูกกระชากจนตัวปลิวไปปะทะแผ่นอกกำยำ
"พี่รอง!!!"
"ยังรู้ว่าข้าเป็นใครอยู่อีกหรือ?" เสียงลอดไรฟันพร้อมกับแรงบีบที่แขน บ่งบอกอารมณ์ของผู้พูดเป็นอย่างดี
"ท่านพี่ ข้าเจ็บ" เด็กหนุ่มหวาดกลัวจนตัวสั่น ดวงตากลมโตไหวระริกมองหน้าพี่ชายด้วยสายตาอ้อนวอน
"เจ็บ? ฮึ! ข้าเจ็บกว่าเจ้าหลายเท่านัก" สายตาคมจ้องมองมาอย่างเย็นชา ต่างกับสายตาในอดีตโดยสิ้นเชิง
เฟิงอี้หลานพยายามดิ้นรนจากพันธนาการ "พี่รอง ท่านกำลังเข้าใจผิด ข้า.."
"หุบปาก!!! อยากให้ข้าเชื่อว่าเจ้าบริสุทธิ์? ฝันไปเถอะ!!"