เพื่อนบ้านหวานรัก

รักแรกที่มนปรียาเฝ้าขุดหลุมดักมาตลอดมีอันต้องสะดุด เมื่อเขาตั้งเงื่อนไขว่าไม่ชอบเด็กต่ำว่ายี่สิบปี ทำให้เธอต้องกลับไปตั้งหลักใหม่ แล้วกลับมารุกจีบจนเขาตั้งตัวรับแทบไม่ทัน

*+*+*+*+
“น้ากรณ์ยิ้มอะไร”
“อารมณ์ดี ยิ้มไม่ได้หรือไง” เขาเลิกคิ้วกวนๆ นานๆทีจะได้เอาคืนสักครั้ง จะพลาดได้อย่างไร “หน้าแดงนะเรา เขินเหรอ”
“ยังจะถามอีก”
คราวนี้หญิงสาวไม่รู้จะโกรธหรือเขิน หรือจะอารมณ์ไหนดี มันตบตีกันไปหมด รู้แค่ว่าหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นโครมครามยิ่งกว่าตีกลอง ไม่กล้าสู้หน้าเขา
“แค่จูบ...ไม่มีใครเห็นสักหน่อย”
“พอแล้ว...หยุดพูดนะ มะปรางเขิน”
ตายอย่างสงบศพเป็นสีชมพูของแท้เลย มะปรางเอ๋ย

******
ขอบคุณทุกยอดโหลดค่ะ ^^