มัจจุราชสีดำ

ความแค้นของเขาเป็นดั่งเปลวไฟ

ก่อนลุกลามไหม้เป็นพายุเพลิง เมื่อได้ล่วงรู้ว่า

ผู้หญิงที่อีกฝ่ายส่งมาให้แก้แค้นนั้นเป็นแค่...ตัวปลอม!

-------------------------------------------------------------

"ส่งแม่บ้านมาแทนมณีศิลา มันชักจะดูถูกกันเกินไปแล้ว" ปืนที่ซ่อนเอาไว้อยู่ใต้หมอน ถูกดึงออกมาแล้วเล็งไปยังหน้าผากของลารี

"..." คนที่ถูกปืนจ่อตรงขมับถึงกับอ้าปากค้าง มองดูปลายกระบอกปืน ด้วยความกลัวจับขั้วหัวใจ

"..." ต่างคนต่างเงียบอยู่ชั่วอึดใจ จากนั้นลารีก็เป็นฝ่ายหลับตาลงอย่างช้าๆ ถ้าชีวิตของเธอจะดับสิ้นเพราะการตอบแทนบุญคุณของนางมณีมาศ หญิงสาวก็พร้อมจะรับมันด้วยความเต็มใจ

ปัง! ปัง! ปัง!

เขม่าควันจากปืนยังลอยกรุ่นออกมาจากปลายกระบอก ครองภพจ้องมองดูรอยพรุนของกระสุนปืน ที่ฝังลงยังหมอนใบที่อยู่ข้างตัวของลารีด้วยความเคียดแค้น ไม่ช้าเสียงฝีเท้าของสมุนที่อยู่รอบๆ บริเวณบ้าน ก็วิ่งกรูกันขึ้นมาด้วยความตกใจ

"ไม่มีอะไรออกไปให้หมด!" เขาตะโกนสั่งเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเหล่านั้นย่ำเดินอยู่หน้าห้อง ไม่เกินหนึ่งนาทีฝีเท้าเหล่านั้นก็เงียบหายไป

"ถ้าตายเลยมันก็คงง่ายเกินไป ฉันมันเป็นประเภทชอบดูคนอื่นทรมานก่อนตายเสียด้วยสิ" น้ำเสียงเหี้ยมของเขา ทำให้ลารีลืมตาโพลงขึ้นมาในทันใด กวาดสายตามองดูรอบกายตัวเอง ก็ไม่พบร่องรอยของบาดแผลใด

ตุบ! เขาโยนกระบอกปืนในมือทิ้งลงพื้นข้างเตียงนอน แล้วจัดการกระตุกกางเกงออกจากร่างอย่างรวดเร็ว ลารีถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตื่นกลัว ไม่ได้ตายด้วยปืนก็คงต้องตายด้วยร่างกายอันแสนจะกำยำ แลดูน่ากลัวของเขาเป็นแน่แท้ และก่อนจะได้ทันคิดอะไรต่อไป

แผงอกกำยำร้อนรุ่มดั่งไฟก็ทาบลงยังร่างนิ่มของตัวเอง ทรวงอกอวบหยุ่นจมหายมิดไปกับแผ่นอกหนาของเขา จากนั้นริมฝีปากที่ช้ำจากรสจูบก่อนหน้านี้ ก็ถูกบดขยี้อย่างป่าเถื่อน เรียวลิ้นร้ายกาจแทรกซอนเข้าสู่ภายในอย่างรวดเร็ว รุกรานล่วงล้ำความหวานฉ่ำอย่างโหดร้าย ครองภพฉกจูบดูดซับปากอิ่มอย่างหื่นกระหาย ไม่ได้ด้วยรสสิเน่หาแต่มาด้วยแรงแห่งโทสะ