เส้นขนานหัวใจ

ฉันไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเรียกว่าอะไร ฉันรู้แค่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้น ฉันเรียกมันว่า “ความสุข” และความสุขของฉันมันก็สั้นนิดเดียว นิดเดียวจริง ๆ
“เทล หนีพี่มาทำไม เป็นไรก็บอกพี่มาสิ” นี่แหละค่ะคนที่ฉันเรียกว่า ‘ความสุข’ เขากำลังยืนโมโหที่ฉันเอาแต่เงียบ ไม่พูดจากับเขาสักคำ ซึ่งฉันคิดว่าวันนั้นพูดชัดเจนแล้วว่าทำไม ต้องหนีออกมาจากบ้านหลังนั้น
“อย่าเงียบสิ เทลไม่รักพี่แล้วเหรอ หนีออกมาจากบ้านพี่ทำไม”
“เทลไม่ได้รักพี่เตนล์แล้ว เพราะฉะนั้น อย่ามาหาเทลที่นี่อีก เทลไม่อยากเป็นตัวถ่วงชีวิตใคร” สิ้นคำพูดนั้นฉันก็เดินเลี่ยงมาอีกทาง โดยไม่หันกลับไปมองผู้ชายคนนั้นอีกเลย เส้นขนานไม่มีทางมาบรรจบกันได้หรอก