สวาทลวง

กรงเสน่หาแสนหวานซ่านหัวใจ
==============================
“มองหน้าฉัน”
เขาสั่งมาแต่ความน้อยใจทำให้พิมพ์นรีขัดขืน เธอเบี่ยงไปมองทางอื่น ไม่อยากเห็นคนเอาแต่ใจที่รังแกเหมือนเธอเป็นผักปลา
“แพร! ฉันสั่งให้มอง”
“จะสนใจทำไมคะว่าแพรจะมองหรือไม่มอง ในเมื่อคุณก็ซื้อแพรมาแล้ว จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น”
“อย่าประชดฉันนะแพร!”
ธรรศฉุนจนชักสีหน้าใส่
“ถ้าเธอไม่ได้เอาไฟล์ไปให้พี่ชาย ก็แค่บอกฉันมาว่าเธอไม่ได้ทำ”
“คุณซื้อแพรมาเป็นนางบำเรอไม่ใช่เหรอคะ หน้าที่ของแพรก็มีเท่านั้นแหละ จะไปทำอย่างอื่นได้ยังไง”
“แพร!”
ถามประชดกลับไปด้วยความน้อยใจ ธรรศก็ตวาดดังเข้าไปอีก พิมพ์นรีหันหน้าหนีทันที ไม่อยากมองเขา ไม่อยากมองแม้แต่นิดเดียว
“ว้าย!”