ความลับของคุณหนู

ตอนกลางวันคุณหนูจะไม่ชอบหน้าเธอ แถมยังผลักไส แต่ทำไมตอนกลางคืนถึงได้เข้าหาเธอทุกคืนก็ไม่รู้ "ต่อให้คุณหนูไล่ออก ข้าวก็ไม่หยุดแล้วนะคะ
/------/
ขวัญข้าวนอนไม่หลับ ไม่ใช่ว่าไม่คุ้นชินสถานที่หรอกนะ เพราะตั้งแต่เด็กเธอมักจะโดนโยกย้ายไปนั่นไปนี่อย่างไม่เป็นหลักแหล่ง แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ที่คราวนี้ต้องจากมาไกลแสนไกลต่างทวีปแบบนี้ แต่เพราะคำสั่งของคุณท่านที่ให้ตามมารับใช้คุณหนูเพลินทำให้เธอต้องตามมาอย่างไม่อาจเรียกร้องได้

แกร๊ก

เสียงประตูห้องนอนเปิดออกเรียกให้ขวัญข้าวที่นอนบนฟูกเล็กชะโงกหน้าขึ้นอย่างงุนงง ก่อนจะเห็นเงาของคุณหนูเพลินเดินออกมาจากห้องแล้วจึงเอ่ยเสียงค่อย

“คุณหนูมีอะไรให้ข้าวรับใช้เหรอคะ”

“ฮื่อ”

เจ้าตัวงึมงำก่อนจะเดินออกมาจากห้อง ขวัญข้าวโพล่งลุกขึ้นนั่งทันทีด้วยความตกใจพร้อมกับเบิกตากว้างเมื่อคุณหนูของเธอเดินออกจากห้องด้วยร่างเพรียวเล็กที่เปลือยเปล่า ผิวขาวจัดผ่องจนมองเห็นได้ในความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์เท่านั้น

“คะ คุณหนู”

“ช่วย ช่วยหน่อย”

เจ้าตัวเอ่ยงึมงำ ได้ยินแทบไม่เป็นคำขณะเดินย่องๆ ตรงมาที่ข้าวซึ่งแข็งทื่อเป็นก้อนหินไปแล้ว ก่อนจะแทบผงะหนีเมื่อร่างเปลือยเปล่ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า

สีหน้าของคุณหนูเพลินไม่เหมือนเดิม ดูไหว้วอน ต้องการ และยั่วเย้า

ขวัญข้าวอดไม่ได้ที่จะกวาดสายตามองไปทั่วร่างเล็กที่ขาวจัด หน้าท้องแทนราบทว่าดูนุ่มนิ่มจนน่าสัมผัส เรียวขาสวย หน้าอกขนาดพอดีมือสีชมพูอ่อน ทุกอย่างลงตัวจนเธอรู้สึกตาพร่าไปหมด

“ช่วยหน่อย”

“ชะ ช่วยอะไรคะ”

“ช่วยหน่อย”

เจ้าตัวเอ่ยเพียงแค่นี้ ก่อนจะโถมตัวลงทับตัวของเธอแล้วจึงกดริมฝีปากนุ่มนิ่มราวเยลลี่ลงบนเรียวปากของเธออย่างถือวิสาสะ ท่าทางเงอะงะอย่างคนไม่รู้ประสา แต่มือกลับดึงมือของเธอไปอย่างเรียกร้อง เป็นการตอบคำถามว่าช่วยอะไร

แน่นอนว่าเมื่อมือของเธอสัมผัสลงบนเนินเนื้อที่มีขนนุ่มมือแล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง ดันคนที่กำลังคร่อมตัวเธอออกด้วยความตกใจ ขณะที่คนตัวเล็กปรือตามองอย่างร้องขอ

“ช่วยเพลินหน่อย”

“ตะ แต่”

“ช่วยเพลินหน่อยนะคะ”

ให้ตายเถอะ อ้อนขนาดนี้ใครไม่ช่วยก็บ้าแล้ว!