ชายเฟือย และรวมเรื่องเอก

ครั้นแล้ว - เหตุการณ์อันไม่นึกฝันก็ปรากฏขึ้น วันนั้นเวลาเย็นมากแล้ว แต่ความสว่างเล็กน้อยยังลอยตัวคอยความมืดที่จะคืบคลานเข้ามา ชายอายุกลางๆ คนคนหนึ่งได้เข้ามาหาเจ้าพุดซ้อน ชี้ตัวเขาเองแล้วร้องถามเจ้าที่ลานบ้าน
“พุดซ้อน - เอ็งจำพี่ได้ไหม?”
เจ้าพุดซ้อนนิ่งจ้องด้วยความประหลาดใจ
“พี่ดวง...”
เจ้าพุดซ้อนพูดเสียงแหบแห้ง
“ถูกละ!” มันพยักหน้า นัยน์ตาลึกแก้มตอบและริมฝีปากซีด แสดงว่ามันติดฝิ่นมาเสียแล้วอย่างงอมแงม
“ข้ามาหาพุดซ้อนเพราะรู้ว่าเอ็งได้ผัวมั่งมี...”
“มั่งมีแต่ที่ดินที่นา แต่เงินสดเขาตกข้าวให้กู้ และข้าไม่ได้เก็บเงินเลยแหละพี่ดวง เขาให้ข้าไว้แต่เพียงพอใช้เล็กใช้น้อยวันๆ”
“เอ็งพอจะแบ่งปันให้พี่ได้บ้าง ตลอดเวลาที่พี่ต้องติดคุก พี่ต้องรับความลำบากอย่างเหลือเข็ญ เอ็งหาให้ข้าสักจำนวนหนึ่งพอจะได้เอาไปตั้งตัวทำมาหากิน...”