ร้อยรัก พันธนาการหัวใจ

โปรย:
“พี่คริส จะไปไหนคะ?” ปาลิดาถามเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ขับไปเส้นทางกลับบ้าน
“ไปเที่ยวทะเลกัน จำได้ไหมพี่เคยชวนตั้งนานแล้ว”
“แต่ปลาต้อง...” กำลังคิดว่าจะหาเหตุผลมาแย้งเขา เพราะอ่อนประสบการณ์จึงนึกไม่ออก อีกอย่างการพูดโกหกเธอก็ไม่ค่อยถนัด
“แค่คืนเดียว นะ ตามใจพี่หน่อยแค่อยากพาเที่ยว” เขาพูดเสียงอ้อนหน่อยๆ เล่นเอาปาลิดามองอย่างแปลกใจกับน้ำเสียงของเขา เขาอ้อนน่ารักดี
“งั้นขอโทรบอกพ่อก่อน”
“ได้ซิ แต่ขอไปถึงที่พักค่อยโทร จะได้บอกทีเดียว” เขาให้เหตุผลซึ่งเธอก็เห็นด้วยกับเขา
แต่พอไปถึงทะเลสถานที่เธอเห็นตั้งแต่สมัยยังเด็กก็เริ่มทำให้อยากเล่นน้ำ จนศดิศพาไปซื้อชุดว่ายน้ำแบบคลุมสะโพก ส่วนตัวเขามีติดรถทิ้งไว้อยู่แล้วเพราะมาเที่ยวทะเลบ่อยกับเพื่อนๆ แต่ครั้งนี้เขาแค่อยากพักเลยไม่ได้ลงเล่น ปล่อยให้อีกคนวิ่งเล่นที่ชายหาดอยู่คนเดียว
“มาทาครีมกันแดดก่อน”
คนพาเที่ยวกวักมือเรียกเมื่อเห็นคนอยากเล่นน้ำตั้งท่าจะเดินลงทะเล เขาคว้าขวดครีมกันแดดแล้วบีบใส่มือ ชี้ให้ปาลิดานั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะคุกเข่าทาตามแขนขาให้อย่างเบามือ ขณะที่เขากำลังจะทาที่ใบหน้า หญิงสาวเลยแบมือขอ
“ขอทาเองค่ะ”
ศดิศชะงักมือเมื่อนึกได้ว่าเขาไม่ควรแตะต้องเนื้อตัวปาลิดาเกินงาม เธอไม่ใช่น้องสาวแต่กลับเป็นหญิงสาวที่แตกเนื้อสาวสะพรั่ง ตัวเขาเองขณะนี้ไม่ได้คิดอะไรในหัวสักนิดแค่อยากจะช่วยให้เสร็จเร็วๆ พอปาลิดาบอกเขาจึงเงยหน้ามองเห็นแก้มใสมีสีระเรื่อน่ามอง ดวงตากลมโตเมินหลบ เขาจึงก้มมองขวดครีมกันแดดในมือก่อนจะยื่นส่งให้ แล้วพาตัวเองไปนั่งที่เก้าอี้อีกฝั่งด้านข้างกันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ซะงั้น
“ทาเยอะๆ แดดยังแรงอยู่”
เสียงห้าวทุ้มลอยมาจากฝั่งคนนอนที่ตอนนี้เอาแว่นตากันแดดมาใส่แต่ยังก้มหน้าเล่นมือถืออยู่ ทำให้อีกฝ่ายชำเลืองมองใบหน้าด้านข้าง เห็นแต่สันจมูกโด่งคมและปากสีแดงระเรื่ออย่างคนสุขภาพดีอาจเป็นเพราะเขาเล่นกีฬาและออกกำลังกายเป็นประจำ เมื่อรู้ตัวว่าแอบพิจารณาเขานานแล้วกลัวเขาหันมาเจอเลยดึงสายตากลับมามองครีมในมือตัวเองก่อนจะทาเพิ่มอีกหน่อยพอไม่ให้เขาบ่น จากนั้นรีบวางบนโต๊ะแล้วชิ่งหนีวิ่งลงชายหาดอย่างเร็ว
การกระทำของปาลิดาไม่ได้หลุดพ้นจากสายตาที่ฉับไวของเขาไปได้ เธอเหมือนเด็กสาวทั่วๆ ไป ยังอยากสนุกอยากเล่นและอยากลอง ดูอย่างตอนนี้ปาลิดาว่ายน้ำเกาะห่วงยางเล็กไปตามคลื่นเล่นอยู่คนเดียวท่ามกลางกลุ่มคนอื่นๆ ที่เล่นโดยรอบ โดยที่เขานั่งดื่มเบียร์เงียบๆ คนเดียวพร้อมกับแกล้มบนจานพร่องไปนิดเดียว ส่วนมากจะงีบหลับเพราะเมื่อคืนเขาเที่ยวกลับดึก บางครั้งเมื่อรู้สึกตัวยังเห็นอีกคนยังไม่หายเห่อเล่นน้ำ เขาคว้ามือถือถ่ายรูปบ้างเป็นบางครั้งก่อนจะซูมภาพเข้ามาดูใกล้แล้วเผลอยิ้มอย่างไม่รู้ตัว
“ยัยเบ๊อะ หน้าตลกมาก” มือใหญ่ยาวเรียวไล่ดูทีละภาพอย่างนึกขำ เมื่อบางภาพที่ถ่ายออกมาแล้วเห็นแล้วเป็นท่าตลกขบขันสำหรับตัวเอง สุดท้ายเผลอหลับโดยไม่รู้ตัว
“พี่คริส” ปาลิดาเขย่าแขนเขาแรงๆ เมื่อเรียกแล้วเขายังนอนเฉยอยู่ ไม่รู้ไปอดนอนจากไหนเธอปลุกเขาตั้งนานก็ยังไม่ยอมตื่น
“หือ อ้าวเล่นสนุกพอแล้วเหรอ”
คนถูกปลุกงัวเงียตื่นไม่รู้ตัวว่าเผลอหลับไปตอนไหน เขาบิดตัวสองสามทีไล่ความเมื่อยขบออกจากตัว หันไปมองทางปาลิดาเห็นนั่งบนเก้าอี้อีกฝั่งของตัวเองโดยมีโต๊ะวางของกินวางคั่นกลางกับเสื้อยืดคอกลมสีขาวและกางเกงขาสั้นสีฟ้าลายดอกนั่งเช็ดผมเปียกหมาดๆ เขาคงหลับไม่รู้ตัวขณะนั่งจิบเบียร์เย็นเพลินๆ ยิ่งเวลาใกล้ยามบ่ายมากแล้วแสงแดดเลยไม่แรง พอมีลมเย็นพัดผ่านต้องผิวกาย เขาเลยเผลอหลับไป ยกแขนขึ้นด้วยดูนาฬิกาที่ข้อมือเกือบห้าโมงเย็น ทำให้เขาเริ่มหิวขึ้นมาบ้างแล้ว
“เรียกตั้งนานพี่ก็ไม่ตื่นสักที เมื่อคืนนอนดึกเหรอถึงหลับเป็นตายแบบนี้” ปาลิดาถามขณะมือเล็กเช็ดผมยาวที่เปียกด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กไปด้วย
“อือ กลับดึกน่ะ พอดีวันเกิดเพื่อน” เขาบอกพลางมองหาเจ้าของร้านมาเก็บเงินค่าเช่าและค่าอาหาร
“ป่ะ พี่หิวแล้วไปกินข้าวเย็นก่อนค่อยกลับ” เขาเก็บของใช้ส่วนตัวแล้วพยักหน้าให้ปาลิดาเดินตามโดยที่อุ้งมือใหญ่คว้าจับมือเล็กแล้วพาจูงเดินไปที่รถ
ปาลิดาได้แม่มองมือตัวเองอยู่ภายใต้อุ้งมือใหญ่ด้วยความรู้สึกแปลกๆ มันอบอุ่นและวาบหวามไม่ได้รังเกียจเขาแต่อย่างใด มือเขานุ่มกว่ามือเธออีก แทนที่จะสะบัดมือหนีเธอกลับยินยอมให้เขาพาก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยเท้าที่มั่นคงและเชื่อมั่นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ใบหน้าเล็กอิ่มเอิบไปด้วยรอยยิ้มเดินเคียงคู่เขาไปอย่างมีความสุข
‘เฮ้อ...ขอเป็นเจ้าหญิงเดินคู่กับเจ้าชายสักวันก็ยังดี’