Handbook วิธีบริหารบริษัท

คํ า นํ า

18 ปีแล้วซินะที่ผมกระเสือกกระสนดิ้นรนที่จะเป็นคนรวยให้ได้ หากหลับตาแล้วย้อนเวลากลับไปในวันที่ตัวเองตัดสินใจลาออกจากการ เป็นนายธนาคาร ในวันนั้นผมไม่อายที่จะบอกกับท่านว่า แม้ผมจะจบ ปริญญาโทมา แต่ความรู้และความเข้าใจต่อการบริหารจัดการบริษัท ของผมเป็นศูนย์

วิชาในปริญญาโทหรือวิชาในหลักสูตร MBA ในวันนั้น หรือแม้กระทั่งในวันนี้ ทั้งๆ ที่เวลาผ่านมาแล้ว 18 ปี ไม่ได้สอนวิชาการบริหารจัดการ บริษัทให้กับผมเลย ผมไม่รู้ว่าคนร่างหลักสูตรไปมุดอยู่ในถ้ำ แถบจังหวัดไหน ทําไมจึงไม่รู้เลยว่า คนที่จบปริญญาตรี ปริญญาโท บทเวลาที่พวกเขาต้องออกไปประกอบอาชีพส่วนตัว พวกเขาจะเจออะไรบ้างที่เป็นปัญหา?

ปัญหาของพวกเขาที่มีต่อการบริหารจัดการ คือ การเสพติดต่อเทคนิค วิธีการ เสพติดต่อทฤษฎี เสพติดต่อกลยุทธ์ นึกคิดตลอดเวลาว่า ตัวเขาเป็นคนเก่งเหลือหลาย (จะไม่ให้เก่งได้ยังไง ก็เขาเรียนจบได้ปริญญาโทมา) มีความคิดความอ่านที่ดูเป็นเหตุเป็นผล สามารถสื่อสารกับผู้คนที่สะท้อนภาพลักษณ์ของการเป็นผู้มีภูมิปัญญา เป็นผู้ดี เป็นคนชนชั้น แต่น่าเสียดายที่พวกเขาลืมหน้าที่ที่ต้องมีต่อการบริหารธุรกิจ (บริษัท) ที่ถูกต้อง จะว่าว่าพวกเขาไม่รู้ก็ได้ เพราะมหาวิทยาลัยไม่เคยบังคับ พวกเขาต้องเรียนกฎหมายว่าด้วยการบริหารบริษัท และเมื่อเรียน หนังสือไปมากๆ เข้า พวกเขาก็ลืมเรื่องคุณธรรมและความถูกต้องไปจนหมดสิ้น ทั้งหลายทั้งปวงที่ผมกล่าวมา พาให้พวกเขาเดินหลงทางออก นอกวิธีการบริหารจัดการบริษัทที่ถูกต้อง

พวกเขาลืมไปว่า บริษัทเป็นเรื่องของคนส่วนรวมที่ลงขันกันเข้าถือหุ้นซึ่งต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่กันทุกคน ไม่เกี่ยวกับว่าใครลงทุนมาก ใครลงทุนน้อย และการได้รับการดูแลเอาใจใส่ ก็คือการได้รับการปฏิบัติ จากกรรมการบริษัทอย่างถูกต้องตามกฎ กติกา และวิธีการตามที่ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยหุ้นส่วนบริษัทกําหนด เพราะเหตุว่ากรรมการบริษัท คือตัวแทนผู้ถือหุ้นนั่นเอง

นอกจากนี้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกันในบริษัท ไม่ว่าจะเป็นกรรมการบริษ กับกรรมการบริษัทท่านอื่น กรรมการบริษัทกับผู้ถือหุ้น กรรมการบริษัทกับบริษัท และผู้ถือหุ้นกับบริษัท ทุกคนและทุกความสัมพันธ์ต้องปฏิสัมพันธ์กันภายใต้สิทธิและหน้าที่ตามที่กฎหมายกําหนดอย่างเคร่งครัด ผู้ใดละเมิดสิทธิและหน้าที่ของอีกฝ่าย ต้องได้รับการลงโท ตามที่กฎหมายกําหนด

หากท่านสังเกตความในสองวรรคข้างต้นให้ดีๆ ซึ้งๆ ท่านจะร้องอ๋อขึ้นมาดังๆ ว่า วิธีการบริหารจัดการบริษัทได้ถูกกําหนดกติกาการดําเนิน การเอาไว้แล้วอย่างห้ามปฏิบัติเพี้ยนหรือฝ่าฝืนเป็นอันขาด มีความหมายว่า ใครก็ตามที่ประสงค์จะประกอบกิจการส่วนตัว ดําเนินการในรูปแบบของบริษัทจํากัด ต้องเล่นตามกฎกติกาและมรรยาทตามที่กฎ หมายได้กําหนดเอาไว้

“เล่นการบริษัท” กับ “เล่นการเมือง” จึงมีความหมายไม่ต่างอะไรกัน คือ เล่นตามกติกาที่กฎหมายกําหนดเอาไว้ เมื่อคนทําธุรกิจ (บริษัท) ต้องเล่นตามกติกา ก็หมายความว่า วิธีการบริหารบริษัทต้องบริหารตามกติกา ปัญหาของบริษัทต้องแก้ไขกันตามกติกา ปัญหาการทะเลาะเบาะแว้งของกรรมการบริษัทกับกรรมการบริษัทท่านอื่นต้องแก้ไขกันตามกติกา ปัญหาการทะเลาะเบาะแว้งของกรรมการบริษัทกับผู้ถือหุ้นต้องแก้ไขกันตามกติกา ปัญหาหากจะมีการเอาเปรียบกันต้องเอาเปรียบกันตามกติกา ปัญหาหากจะเอาชนะกัน (ยึดอํานาจ) ต้องเล่นกันตามกติกา ปัญหาจะทวงความชอบธรรมหรือทวงเงินค่าหุ้นกลับคืน ต้องทวงกันตามกติกา ฯลฯ

“เล่นการบริษัท” ตามกติกาจึงถือเป็นการวางรากฐานการบริหารจัดการธุรกิจ (บริษัท) ที่ไม่สร้างสถานการณ์ที่ยิ่งบริหารบริษัทไป ยิ่งเท่ากับกับเป็นการเผาเรือนบริษัทให้วอดวายย่อยยับไปกับมือ บริษัทจึงมีอายุยืน เพราะความยุติธรรม ความถูกต้องได้แผ่กระจาย ฝังลึกลงไปในจิตวิญญาณของผู้ที่เกี่ยวข้องกับบริษัททุกคน ไม่ต่างอะไรกับประเทศ (บริษัท) ที่มีผู้ปกครอง (กรรมการ) เป็นคนดี มีศีลธรรม ประเทศ (บริษัท) นั้นย่อมเจริญรุ่งเรืองไปนาน

หนังสือเล่มนี้ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นคู่มือวิธีบริหารบริษัทของผม ผมถือว่ามันเป็นหนังสือที่เขียนขึ้นจากประสบการณ์จริงที่ ต้องขวนขวายลองผิดลองถูกด้วยตนเอง กว่าจะเข้าใจว่าการบริหารธุรกิจ (บริษัท) จริงๆ แล้วมีกฎกติกาการบริหารกําหนดต่อการบริหารเรื่องทุกเรื่องในบริษัทเอาไว้แล้ว ผมไม่มีความจําเป็นต้องไปบริหารอะไรเลย หากผมรู้เช่นนี้มาก่อน การบริหารบริษัทของผมจะไม่มั่วอย่างที่ เป็นมาแน่นอน

เมื่อมีกฏกําหนดวิธีการบริหารบริษัทเอาไว้แล้ว ผมก็ไม่ต้องเหนื่อยประการใด ผมมีหน้าที่ปล่อยให้กฎบริหารจัดการแทนผมเท่านั้น โดยที่ไม่ต้องมีตัวผมบริหาร

นี่แหละการบริหารที่ไม่ต้องบริหารอะไรเลย ปล่อยให้กฏตามที่กฎหมายกําหนดบริหารจัดการบริษัทแทน

นี่แหละการบริหารที่ให้ผลลัพธ์เป็นความถูกต้องเสมอ เพราะทั้งหมดของการบริหารเกิดขึ้นดําเนินไป และปรากฏผลลัพธ์เป็นไปตามกติกาที่ ใครจะมาว่าว่าไม่ถูกต้องไม่ได้

นี่แหละการบริหารบริษัทที่เลิกใช้ความรู้สึกบริหารจัดการ คงเหลือแค่เพียงความถูกต้องอย่างเดียวที่ใช้เพื่อการบริหาร ท่านในฐานะคนบริหารจึงไม่เกิดอาการลังเลสงสัย ไม่เกิดอาการฟุ้งซ่านทางความคิด ไม่เกิดอาการทุกข์ใจใดๆ

ตัดสินใจซื้อหนังสือเล่มนี้เถอะครับ

ชาย กิตติคุณาภรณ์
www.fpmcource.com
www.advicefpm.com E-MAIL : sumrej2011@gmail.com