ไปเจอขุมทรัพย์แล้วแต่ไม่ได้เอากลับมา

ไปเจอขุมทรัพย์แล้วแต่ไม่ได้เอากลับมา เป็นหนังสือเล่มหนึ่งที่ผมใช้เวลาเขียนนานที่สุดก็ว่าได้ ผมใช้เวลาเขียนหนังสือเล่มนี้อยู่นานหลายเดือนกว่าจะคลอดตัวอักษรออกมาในแต่ละบรรทัด จนกลายออกมาเป็นหนังสือเล่มเล็กๆ เล่มนี้

คงเป็นเรื่องที่แปลกอยู่หรอก หากคนที่หยิบหนังสือเล่มนี มาเปิดอ่านดูจะสงสัยว่า ทําไมหนังสือจึงออกมาเป็นนิยายที ท่วงทํานองที่ลึกลับซับซ้อน และตั้งคําถามกับตัวเองว่า แล้วเราจะได้อะไรจากการอ่านหนังสือเล่มนี้

โดยส่วนตัวผม การไปเจอขุมทรัพย์แต่ไม่ได้เอากลับมามีความ หมายต่อชีวิตของผมและใครๆ มากมาย ทุกคนที่เกิดมาบน โลกใบนี้ล้วนดิ้นรนไขว่คว้า เพื่อจะให้ได้ความสําเร็จเป็นว เงินทองมาโอบกอด สร้างให้ชีวิตมีแรงที่จะดํารงอยู่ได้ต่อไ แต่สําหรับหนังสือเล่มนี้กลับพยายามทําหน้าที่ของมันอย่างพลิกมิติ พลิกความคาดหมายว่าจริงๆ ของชีวิต การเดินทางไกลเพื่อความสําเร็จมีค่าแค่การเป็นอุบายสร้างให้คนคนนั้น รู้จักตัวเองในหลากหลายแง่มุม จนพาลให้เกิดความเข้าใจ ต่อความจริงของทุกชีวิตที่เป็นเพื่อนร่วมเกิด แก่ เจ็บ ตา อยู่บนโลกที่สับสนวุ่นวายเบี้ยวๆ ใบนี้

หนังสือได้นําคนอ่านเข้าสู่โลกจินตนาการที่มีความเป็นไปได้ที่ชีวิตของคนคนหนึ่งอาจจะเจอ เรื่องราวหรือเหตุการณ์บังเอิญ แต่แท้ที่จริงแล้วอาจไม่มีคําว่าบังเอิญก็ได้ ทุกอย่างที่ประสบพบเจอมีลักษณะคล้ายกับถูกกําหนด

นิรันดร์ในหนังสือเล่มนี้สามารถเป็นตัวแทนให้กับคนชนชั้นที่ดิ้นรนแสวงหา เขาทั้งต้องการความสําเร็จ ในขณะเดียวกันชีวิตของเขายังถูกบงการด้วยเรื่องของเพศ มีด้านขาวและด้านมืด ปรากฏอยู่ในใจของเขาตลอดเวลา เขาดําเนินชีวิตไปตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ โดยที่ไม่มีสติปัญญากํากับ ซึ่งสุดท้ายก็นำเขาไปสู่ความหายนะที่ยากจะเยียวยาได้ แต่ก็อีกนั่นแหละ เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นกับเขา มันช่วยพลิกความเข้าใจ เรื่องราวทั้งหมด ว่าเหตุการณ์บังเอิญไม่ได้มีอยู่จริงบนโลกใบนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมีเชื้อพันธุ์ เป็นเหตุเป็นผลสืบต่อเนื่องกันมายาวนาน ตามกฏวิทยาศาสตร์ที่พระพุทธเจ้า บัญญัติไว้เมื่อกว่า 2,500 ปี กฎที่ว่านั้นคือ กฏอิทัปปัจจยตา

คุณงามความดีของหนังสือเล่มนี้ขอมอบให้แด่แม่ ที่จากไปไกล ซึ่งวันหนึ่งเราสองคนจะได้เจอกันอีก ครั้งตามกฏวิทยาศาสตร์ที่ว่า

ชาย กิตติคุณาภรณ์
www.fpmcource.com
www.advicefpm.com
E-MAIL : sumrej2011@gmail.com