ลมดอกหญ้า

“ปากของดอกหญ้าหวานมาก พี่แค่จูบแต่ดอกหญ้าก็ทุบอกพี่ซะจนระบมไปหมด” ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นมีความบาดเจ็บอยู่ในน้ำเสียง และแน่นอนว่านั่นทำให้หญิงสาวหันมาเป็นห่วงเป็นใยทันที
“เจ็บมากไหมคะ ยังเจ็บอยู่ไหม กลับบ้านไปให้หนูทายาให้เอาไหมคะ” ญานิศายื่นความปรารถนาดีไปให้ เน้นคำว่า ‘ทายา’ แต่คนฟังกลับสนใจอีกคำมากกว่า
“เอาจ้ะ เอาสิจ๊ะ จะเอา เอาให้ลุกจากเตียงไม่ได้เลย” กรินทร์เน้นคำว่า ‘เอา’ หนักๆ หลายครั้งจนญานิศารู้แล้วว่าเขาแปลเปลี่ยนความห่วงใยเธอให้เป็นอย่างอื่น ดังนั้นใบหน้าหวานจึงมุ่ยลงอีกครั้ง หญิงสาวเชิดหน้าหนีชายหนุ่มไปท่ามกลางกรินทร์ที่ชื่นชมตัวเองว่าเย้าแหย่สาวน้อยตาใสคนนี้ได้เก่งฉกาจยิ่ง