ก่อนพ่อตาย 1

ฝนตกหนักจริงๆ เมื่อคืนนี้ มันตกหนักราวกับว่าฟ้าจะถล่มลงมา สลับกับเสียงแผดคํารามของสายฟ้า ดังเปรี้ยงๆ ขณะนั้นพ่อกําลังนอนนับลมหายใจเข้าออกท่ามกลางความมืด

ลูกคงไม่รู้หรอกว่า บันทึกที่พ่อเขียนเสร็จเมื่อตอนหัวค่ํา เป็นอะไรที่พ่อตั้งใจจะเขียนให้ลูกได้อ่านนับตั้งแต่ลูกได้ลืมตาขึ้นมาดูโลกใบนี้ ได้แต่ผัดวันประกันพรุ่ง กว่าจะลากปากกาเขียนเสร็จก็กินเวลาผ่านไปเกือบ 20 ปี

ดีแล้วล่ะลูกที่พ่อเพิ่งเขียนเสร็จเอาตอนที่ลูกโตพอดี ในขณะที่พ่อเองก็บอบช้ํากับสังขารที่ร่วงโรย เวลาพาให้พ่อรู้ว่าชีวิตมีความลับที่ซุกซ่อนอยู่มากมาย ปราศจากเวลาที่คืบคลาน พ่อคงไม่สามารถจะรู้ได้หรอกว่า อะไรเป็นจริง อะไรไม่เป็นจริง

ความผิดพลาดตลอดเส้นทางชีวิตของพ่อมีมากมายจริงๆ

มากมายจนบางครั้งพ่อหวนคิดว่า พ่อไม่น่าจะอยู่รอดมาได้ถึงวันนี้ เหตุการณ์ที่พ่อเข้าไปสัมผัส ไม่ว่าจะเป็นการเลือกทางเดินชีวิต เลือกเรียน เลือกคบเพื่อน เลือกทํากิจกรรม เลือกทําธุรกิจ และแม้แต่เลือก จะมีเสรีภาพให้กับตัวเอง ลูกรู้มั้ยว่าพ่อเลือกผิดซะส่วนใหญ่ พ่อเดินหลงไปในเส้นทางที่ผิด แต่ครั้งหนึ่งพ่อคิดของพ่อเองว่าพ่อเดินทาง

ทําไมนะเหรอลูก พ่อบอกลูกได้อย่างไม่อายเลย พ่อเดินฝ่าความลังเลสงสัย เดินฝ่าความเชื่อมั่นว่าพ่อคิดถูก เดินฝ่าโลกด้วยอาการประมา ด้วยการใช้เหตุผล ใช้หลักวิชา ใช้ตํารา ใช้ประสบการณ์ ใช้จารีต ประเพณี ใช้ขนบธรรมเนียมประเพณี ใช้ความรู้ของคนรุ่นก่อน ฯลฯ โดยไม่เคยได้ใช้ความเข้าใจของตนเองเลย พ่อเป็นทาสของทุกสิ่งที่แวดล้อมตัวพ่อ โดยที่พ่อไม่เคยรู้ตัวเสียด้วยซ้ํา ว่าพ่อฝ่าโลกอย่าง ปราศจากความเข้าใจ ที่ความเข้าใจมันไม่ต้องค้นหาจากที่ใด มันค้นหาได้ที่สติปัญญาและจิตใจของตนเอง พ่อหาความจริงจากข้างนอก แต่กลับพบว่าความจริงนั้นถูกซ่อนอยู่ที่ตัวของเรา พ่อจึงไม่มีโอกาส ครอบครองและเป็นเจ้าของชีวิตอย่างแท้จริง ชีวิตของพ่อและของ ใครๆ จึงเต็มไปด้วยคําถาม ความกลัว ความวิตกกังวล ความถูก ความผิด ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วไม่เคยมีสิ่งเหล่านั้นเลย ทั้งหมดของเรื่อง เกิดขึ้นกับชีวิตพาให้ชีวิตไม่ประสบความสําเร็จเป็นเรื่องที่พ่อและใครๆ คิดขึ้นมาเอง

มาวันนี้ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะจากไป พ่ออยากจะบอกความลับของ ความจริง ที่ลูกเองสามารถจะขบคิดและพิจารณาควบคู่ไปกับเหตุ การณ์ที่ลูกประสบพบเจอ อย่างความจริงที่ว่ามีเพื่อนให้น้อยที่สุด ไม่มีเลยก็มีความสุขได้ อย่างการหาความสุขจากความเงียบแทนที่จะ เป็นเสียงหัวเราะก็สุขสุดวิเศษ อย่างการให้ลูกพึ่งพาตนเอง โดยลืมเลือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไปซะ ก็เป็นอะไรที่ลูกจะก้าวหน้าและประสบความสําเร็จเร็ว อย่างการบอกให้ลูกพยายามกับเรื่องที่ลูกรัก อย่างยอมพลีชีพก็เป็นอะไรที่จะทําให้ลูกมีศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ และก้าวหน้าทางจิตวิญญาณเร็วกว่าใครๆ และอีกหลายอย่างที่พ่อบันทึกเอาไว้ รอลูก เปิดอ่านในหนังสือเล่มนี้

ลูกอาจจะอ่านมันไปเรื่อยๆ และนึกในใจไปตลอดว่า พ่อนั้นหัวรุนแรง แต่พ่อก็จะบอกกับลูกว่า ความจริงแยกส่วนกับการที่ใครคนหนึ่งจะเป็นผู้ได้ชื่อว่าเป็นคนหัวรุนแรง ลูกต้องอ่านหนังสือเล่มนี้โดยปราศจากอคติ ปราศจากความยึดมั่นถือมั่น ว่ามีตัวลูกในฐานะผู้ที่จะต้องเป็นให้ อย่างที่พ่อบอก เมื่อลูกอ่านแบบไม่มีตัวลูกเป็นผู้อ่าน ลูกก็จะแยกแยะความจริงกับความไม่จริงออกจากกันได้ ซึ่งคําตอบอาจจะออกมาว่า ความจริงเป็นเรื่องที่คนมองข้ามมาตลอดชั่วชีวิตก็เป็นได้

ความจริงที่เป็นด้านตรงกันข้ามกับความคิด เป็นด้านที่ตรงกันข้ามกับข้อสรุป
ใจเย็นๆ อ่านมันไปเรื่อยๆ นะลูก อ่านวันนี้แล้วไม่เข้าใจ ให้พักไว้แล้วมีเวลากลับมาอ่านมันใหม่ ลูกจะต้องเข้าใจทั้งหมดนี้ในวันใดวันหนึ่ง ซึ่งวันนั้นพ่ออาจจะตายไปแล้วก็ได้

ที่พ่อพูดแบบนี้ก็เพราะว่า ความจริงยากแก่การเข้าใจอย่างง่ายๆ ยากที่ภาษาพูดภาษาเขียนจะนํามาอธิบายให้ลูกเห็นและเข้าใจได้อย่างไม่มีข้อสงสัย สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ ก็เพราะความจริงนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ ด้วยตาเปล่า อย่างที่พ่อบอกว่า น้ําอาจไม่ใช่น้ํา น้ําเป็นไฮโดรเจน 2 และออกซิเจน 1 ส่วน ดังนั้น น้ําที่ลูกเห็นเป็นภาพลวงตา หาใช่น้ําไม่ เป็นอะไรที่ลูกมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นซะด้วยซ้ํา แล้วลูกลองคิดดูซิ หากคนอื่นไม่เห็นอย่างกะที่ลูกเห็น ความไม่เข้าใจกัน ความขัดแย้ง และการทะเลาะเถียงกันเรื่องนี้จะมากมายชักเพียงไหน หนังสือเล่มนี้ก็เช่นเดียวกัน เป็นอะไรที่ลูกต้องอ่านแบบละทิ้งข้อสรุปที่ลูกมีต่อโลกก่อนหน้านี้ทั้งหมด แล้วค่อยอ่านไปทีละตัวอักษร ลูกก็จะพบอะไรๆ ที่แปลกซะเหลือเกิน มันเป็นเรื่องที่ลูกอาจไม่เคยคิดมาก่อน

บนความแปลกไม่มีอะไรแปลกเลยนะลูก เป็นเรื่องของความเข้าใจสถานเดียว ไม่มีอะไรสลับซับซ้อน หากมันจะสลับซับซ้อนก็เป็นเพราะความ เข้าใจของลูก ถูกความไม่รู้ (อวิชชา) เข้าครอบงํา สร้างอุปาทาน (ตัวลูก) โผล่ขึ้นมา ทําให้ลูกหลงยึดกติกาของคนดี กติกาของคนไม่ดี กติกาของการใช้ชีวิต กติกาของการเข้าสังคม กติกาของเหตุและผล ซึ่งทั้งหมดลูกลืมเรื่องกติกาของความถูกต้อง ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้ หากไม่มีตัวลูกเป็นเจ้าของกติกา มันเกิดอยู่อย่างนั้น เกิดอยู่ตรงนานแล้ว และมันไม่ได้เป็นของลูก แต่มันเป็นกติกาซึ่งมีธรรมเป็นเจ้าของ ลูกกําลังถูกเขย่าทางจิตวิญญาณให้เรียนรู้และรู้จักความถูกต้อง เกิดขึ้นได้เมื่อลูกมีสติปัญญาที่บริบูรณ์ขึ้นนั่นเอง มันเกิดขึ้นขณะปล่อยวางความยึดมั่นถือมั่นทั้งมวลที่ลูกมีความถูกต้องไม่ต้องการให้ใครหน้าไหนมาเห็นด้วยกับเรา เพราะความถูกต้องในการใช้ชีวิตทําธุรกิจ และแม้แต่การปฏิสัมพันธ์กับคน ดําเนินการไปอย่างเงียบๆ อย่างผสมกลมกลืนไปกับโลกอย่างแยกจากกันไม่ออก ลูกจึงเข้าไปอยู่ในหมู่โจรโดยที่โจรก็ไม่รู้ว่าลูกแปลกแยก ไปอยู่ในหมู่คนดี คนดีก็ไม่รู้ว่าลูกแปลกแยก ไปอยู่ในหมู่คนพาล คนพาลก็ไม่รู้ว่าลูกแปลกแยก สรุปความก็คือลูกดํารงอยู่ในสังคมอย่างไม่มีความ แปดเปื้อนใดๆ จากสังคม ลูกกลายเป็นผู้มีเสรีภาพได้โดยไม่ต้องปลีก ตัวออกจากสังคม นี่คืออานิสงส์ของพลังแห่งความเข้าใจความจริง ที่พ่อบันทึกสอนลูกเอาไว้ในหนังสือเล่มนี้

อย่าลืมเอาหนังสือเล่มนี้ติดตัวไปในทุกแห่งหน วุ่นวายใจหรือมีคําถามกับโลกคราใด ขอให้ลูกเปิดอ่าน หนังสือเล่มนี้ ลูกจะพบเจอคําตอบที่ เป็นความจริง รักลูกที่สุดในโลก

ชาย กิตติคุณาภรณ์
www.fpmcource.com,
www.advicefpm.com
E-MAIL : sumrej2011@gmail.com