ก่อนพ่อตาย 3

ท้องฟ้า ณ ขณะที่กําลังจะพลบค่ํานี้มีสีส้มกระจายเต็มทั่วท้องฟ้า ดวงอาทิตย์สีส้มเข้มดวงกลมโต อยู่ในระดับสายตาของพ่อ มันกําลังค่อยๆ หายลับไปพร้อมๆ กับความมืดที่ค่อยๆ ปกคลุมไปทั่ว พ่อจอดรถและพักกินกาแฟข้างทาง ในใจคิดถึงลูกที่กว่า 30 วันแล้ว พ่อยังไม่ได้กลับบ้าน

ภารกิจของพ่อจบลงเมื่อตอนบ่ายสามโมง มันเป็นภารกิจที่พ่อ เองยังคงต้องดูแลคนที่ชื่อว่า บัญชา ต่อไปอีก ซึ่งพ่อเชื่อแน่ว่า วันหนึ่งบัญชาจะกลับมาเป็นปกติ

หนทางทอดยาวอยู่ต่อหน้า ท้องถนนในยามนี้เปลี่ยวร้างไร้รถราวิ่งกันขวักไขว่ สองข้างทางเป็นเรือกสวนไร่นา พ่อมองท้องถนนด้วยหัวใจที่ปล่อยวาง สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วค่อยๆ บรรจงผ่อนมันออก

นานมากแล้วลูกที่พ่อเดินหลงออกนอกเส้นทาง โดยที่พ่อไม่รู้ตัวซะด้วยซ้ํา ว่าพ่อเดินหลงทาง หลงออกไปสู่หุบเหวแห่งหายนะ ลูกคงแปลกใจว่า ทําไมพ่อจึงพูดเช่นนี้ ขอลูกไม่ต้องแปลกใจหรอก หนทางที่พ่อเดินในอดีตนั้นไม่ใช่หนทางอันประเสริฐ ที่จะทําให้ชีวิตของพ่อประสบความสําเร็จได้อย่างกะที่พ่อตั้งใจ พ่อเดินไปในเส้นทางพร้อมกับความมั่นใจในตัวเองสุดชีวิต มีสมองคลอดความคิดต่อวิธีการเดินและการแก้ ปัญหาตลอดเส้นทาง ว่าหากพ่อจะรวยให้ได้ พ่อจะต้องประพฤติปฏิบัติตัวเช่นไร รูปแบบที่สมองบงการให้พ่อต้องเป็น ไม่ว่าจะแสดงออกด้วยอาการของนักธุรกิจที่เรียบเรียงคําพูดได้ดี พูดจามีเหตุมีผล หว่านล้อมผู้คนเก่ง วิพากษ์วิจารณ์สิ่งต่างๆ ได้อย่างยากที่จะหาตัวจับได้ เข้าร่วมกิจกรรมสังคมทั้งๆ ที่ใจตัวเองไม่ปรารถนาที่จะเข้าร่วม แต่ด้วยความกังวลต่อภาพลักษณ์ กลัวสังคมจะประณามว่าพ่อขาดไร้ซึ่งมนุษยสัมพันธ์ พาลส่งผลทําลายสายสัมพันธ์ (Connection) ทํา ให้ผลประโยชน์ที่พ่อจะได้รับทั้งในปัจจุบันและอนาคตพังทลายลง ลูกสังเกตเห็นอะไรหรือเปล่า ถ้าลูกลังเกตดีๆ ลูกจะเห็นความจริงว่า ทางที่พ่อเคยเดินและใครๆ ก็เดิน เป็นทางที่มุ่งหวังผลประโยชน์เข้าตนเอง มีความโลภเป็นที่ตั้ง ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้พึ่งพาตัวเอง มุ่งแต่จะพึ่งพาผู้อื่นอยู่ตลอดเวลา อาการแบบนี้ล่ะลูกที่มันทําให้คนหายนะ มีแต่ความวิตกกังวล สับสน และทุกข์ใจตลอดเวลา แล้วอย่างนี้ความ สําเร็จจะเกิดขึ้นได้อย่างไร

พ่อเดินบนเส้นทางนี้จนพ่อล้มละลาย มีชีวิตไม่ต่างอะไรจากหมาตัวหนึ่ง ซึ่งลูกก็เห็นอยู่ในอดีต และวันหนึ่งพ่อก็รู้สึกขึ้นมาได้ในใจ ว่าหายนะที่เกิดขึ้นกับพ่อเป็นเพราะพ่อทําตัวพ่อเอง พ่อไม่มีความจริงใจกับผู้คน พ่อไม่มีจิตที่เป็นสมาธิ ที่จะเห็นความจริงของชีวิตและสรรพสิ่ง ว่าทุกอย่างล้วนอนิจจัง ไม่เที่ยง เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา และหามีตัวมีตนไม่ แค่เพียงพ่อเข้าใจตัวเอง ด้วยการเลือกเดินไปในเส้นทางที่มีจุดเริ่มต้นที่ตัวพ่อ และมุ่งเดินเข้าสู่ภายในใจของตน แค่นี้จริงๆ พ่อก็พบจุดหมายปลายทาง จุดหมายที่มีความเข้าใจตัวเอง เป็นเสมือนขุมทรัพย์ที่พาให้พ่อประสบความสําเร็จต่อทุกเรื่อง ในชีวิตได้

พ่อขอให้ลูกระลึกไว้เสมอ ว่าทางเดินที่มีจุดหมายปลายทางที่ เริ่มต้นจากตนเองและจบลงที่ตนเองเรียกว่า หนทางอันประเสริฐ เป็นหนทางที่เมื่อคนเข้าใจตนเองได้ ก็จะเข้าใจสรรพสิ่ง ลูกจะพบเคล็ดลับ พบความลับ พบความจริง ต่อวิธีสร้างความสําเร็จทั้งทางวัตถุเงินทอง และความสําเร็จต่อวิธี การใช้ชีวิต เหตุการณ์อย่างไม่อยากได้เงิน แต่เงินก็มาอย่าง ไม่ขาดสาย อาการในใจที่เข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า พอคือรวย การทําหน้าที่ของชีวิตที่ไม่ใช่การบ้าหาเงิน ที่ทําให้เวลา 24 ชั่วโมง ในชีวิตของลูกผ่านไปอย่างมีความสุขสงบทุกวินาที อาการที่ไม่ปรากฏความขัดแย้ง ความสับสนต่อเรื่องราวใดๆ ทําให้ปัญหาในชีวิตจบสิ้นลง และอาการที่ปรากฏเสรีภาพในชีวิต และเกิดความเป็นตัวของตัวเองอย่างสูงสุด อาการที่พ่อว่านี้ จะเกิดขึ้นกับลูกอย่างน่าอัศจรรย์ใจ

หนทางอันประเสริฐเป็นเรื่องที่มีความลึกลับอยู่มากนะลูก ถ้าลูกพยายามมองให้เห็นเส้นทางโดยใช้สมองของลูกคิดคํานวณ หาเหตุผลว่าทางที่ลูกจะเดินใช่หนทางอันประเสริฐหรือไม่ ลูกจะไม่มีทางได้คําตอบ คําตอบต่อหนทางอันประเสริฐจะปรากฏขึ้นในใจของลูก ณ ขณะที่ลูกปล่อยวางทางความคิดละอาการยึดมั่นถือมั่นทั้งหมดที่มีในใจลูกเลิกถือดีอวดเก่ง ทะนงตน เลิกที่จะมีตัวของลูกเป็นเจ้าของความคิด หยุดการใช้เหตุผล และหันมาใช้ความเข้าใจที่เกิดขึ้นจากการที่จิตทํางานคู่กับสมอง บนภาวะเช่นนี้เท่านั้นที่ลูกสามารถจะเห็นหนทางอันประเสริฐได้ มันเป็นการเห็นที่ไม่ได้ใช้ตามอง หรือที่คําพระท่าน ว่า มีดวงตาเห็นธรรมนั่นแหละลูก

ขอลูกจงจําคําของพ่อเอาไว้ให้ดีๆ ว่าลูก ต้องหมั่นทบทวน การใช้ชีวิต ไม่ว่าจะทําการงานอาชีพใด ปฏิสัมพันธ์กับใคร ขอให้ลูกระลึกทุกลมหายใจเข้าออกว่า ลูกได้กระทําสิ่งนั้นๆ บนเส้นทางสู่ความสําเร็จ หรือบนหนทางอันประเสริฐแล้วหรือยัง

การระลึกในทํานองตั้งคําถามอย่างที่พ่อเตือนลูก จะทําให้ลูกง่วนอยู่กับการพัฒนาตนเอง ลูกจะได้ชื่อว่าเป็นผู้มีสติปัญญาดี และปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นกับลูกได้ และไม่เพียงแต่จะเกิดขึ้นได้เท่านั้น มันยังเกิดขึ้นแบบถี่ๆ อีกด้วย

อย่าลืมเอาหนังสือเล่มนี้ติดตัวไปไหนมาไหนด้วย วุ่นวายและสับสนกับชีวิตคราใด ทํากิจการงานแล้วไม่ประสบความสําเร็จ

ขอให้ลูกเปิดอ่านบันทึกของพ่อเล่มนี้ รับรองว่าลูกจะมีคําตอบ และคําตอบที่ลูกได้จะเป็นความจริง มันจะไม่เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แม้พ่อจะตายไปนานขนาดไหนแล้วก็ตาม

ชาย กิตติคุณาภรณ์
www.fpmcource.com,
www.advicefpm.com,
E-MAIL : sumrej2011@gmail.com