"เมียข้า ใครอย่าแตะ" จำคำนี้เอาไว้ให้ดี! เด็กน้อยในโอวาทของผมในวันนั้นกลับกลายป็นสาวสวยสะพรั่งที่ดื้อกับผมในวันนี้ ให้ตายเถอะ!
เกริ่น...
กลุ่มเด็กนักเรียนกำลังพากันเดินออกจากโรงเรียนมองดูก็ไม่ค่อยจะเป็นระเบียบเท่าไหร่ ตอนนี้ฉันกำลังนั่งเหม่ออยู่ที่ศาลาหน้าโรงเรียน ถ้าจะพูดให้ถูก ฉันนั่งรอคนที่เขามารับฉันทุกวันต่างหากล่ะ
ปี๊นน!! ปี๊นๆ!
ฉันสะดุ้งกับเสียงแตรรถที่ดังขึ้นพลางหันไปมองทางต้นเสียง บิ๊กไบท์คันคุ้นตาที่ตอนนี้กำลังตกเป็นเป้าสายตาของทุกคน ก็ไม่มีใครขับมาหรอกนอกจากพ่อทูนหัวของฉันน่ะ
“ไค สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้เขาตามมารยาท
“อือ วันนี้รีบก็เลยพาคันนี้มา กลัวมารับเธอสาย” เขาพูดพร้อมกับหยิบหมวกนิรภัยใบใหญ่มาใส่ให้ฉัน
“ไม่สายหรอก ไคมาจากทำงานหรอ”
“ค่อยคุย ขึ้นมาก่อน พี่อึดอัดสายตาพวกนี้”
ฉันพยักหน้าเป็นอันรับรู้ ก่อนที่จะปีนขึ้นรถคันใหญ่ของเขาจนสำเร็จ ไคจับมือฉันให้มากอดเอวของเขาไว้แน่นแล้วค่อยๆขับรถออกไป ทุกครั้งที่มีฉันซ้อนอยู่ด้วยเขาจะขับมันด้วยความระมัดระวังเป็นที่สุดเพราะเหตุผลนี้ฉันเลยอยากที่จะนั่งกับเขาเสมอเวลาที่เขาขับรถไปไหนมาไหนคนเดียว ฉันเป็นห่วงเขา
ในขณะที่ฉันเพลิดเพลินกับการกอดและซบแผ่นหลังอุ่นๆของเขา อยู่ๆไคก็ผ่อนเครื่องลงแล้วตีรถเข้าข้างทางทันที
“มีอะไรหรอคะ” ฉันถามในขณะที่ยังสวมกอดเอวของเขาอยู่
“พี่ลืมว่าเธอใส่กระโปรงมา เปลี่ยนมานั่งข้างหน้าเร็ว” หื้อ!! ไม่พูดเปล่า เขาแกะมือฉันออกจากเอวแล้วลงมาจัดการอุ้มฉันให้เปลี่ยนที่นั่งจากการซ้อนท้ายเป็นการนั่งข้างหน้าแทน เอ๊ะ!
“อื้ออไค… ขับรถต่อสิคะ” ฉันถามเพราะเขาเอาแต่ลูบขาอ่อนฉันเบาๆไม่ยอมขับรถต่อสักที
“พี่จะขับช้าๆ เก็บชายกระโปรงให้มันดีๆอย่าให้ใครเห็นขาอ่อนเด็ดขาด” เขาบอกฉันเสียงเข้ม
“รู้แล้วค่ะ หนูไม่ให้ใครเห็นหรอก หนูเก็บไว้ให้ไคดูคนเดียวก็พอ ”
ประเภทไฟล์
pdf, epub (สารบัญ)
วันที่วางขาย
19 พฤษภาคม 2563
ความยาว
344 หน้า (≈ 91,169 คำ)
ราคาปก
199 บาท (ประหยัด 25%)