กรงสวาทแสนหวาน

“เขาว่าฉันมันน้ำยาเย็น คุณพิสูจน์สิคะว่ามันไม่ใช่”
ดวงตากลมโตเปิดปรือขึ้นมองใบหน้าหล่อที่อยู่ห่างจากหน้าของเธอเพียงแค่สองนิ้ว ความมึนเมาทำให้เกิดอะไรขึ้นได้อย่างมากมาย รวมถึงการชวนผู้ชายขึ้นเตียงเพื่อพิสูจน์คำสบประมาทของผู้ชายอีกคนอย่างหน้าตาเฉยเช่นนี้
“เฮ้ย!!! เป็นบ้าอะไรของคุณวะเนี่ย อย่ามาพูดจาเลอะเทอะอย่างนี้นะ ผมไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นคุณนะ ปล่อยผมได้แล้ว”
“ไม่ปล่อย!!! ฉันไม่ปล่อยคุณไปไหนแน่ถ้าฉันยังไม่ได้ในสิ่งที่ฉันต้องการ”
“แล้วคุณต้องการอะไรล่ะ อยากได้อะไรก็บอกผมมา เดี๋ยวผมจะไปหามาให้”
“ฉันต้องการลบคำสบประมาทของไอ้คนบ้าคนนั้น และคุณก็จะต้องเป็นคนพิสูจน์ว่าฉันไม่ได้เป็นเหมือนน้ำยาเย็นตามคำพูดของไอ้บ้านั่น”
“เฮ้ย!!! ไม่เอา ผมไม่เอาคนเมา อย่ามายุ่งกับผม ปล่อยผมเดี๋ยวนี้เลย อย่าทำอย่างนี้ปล่อยผมนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ เดล!!! ไอ้เดลช่วยด้วย ช่วยกูด้วยเอากูออกไปจากห้องนี้ที”
เสียงห้าวแหกปากตะโดนร้องดังลั่นห้อง ในขณะที่ร่างใหญ่นั้นก็พยายามดิ้นรนขัดขืนไปให้พ้นจากการเกาะกุมของเธอ เวลานี้เควิน ปราบดา เพอร์เดอร์สันกำลังแย่มากถึงมากที่สุด เพราะนอกจากเขาจะต้องต่อสู้กับความต้องการของตัวเองขั้นสูงสุด เขาก็ยังต้องมาต่อสู้กับแม่คนเมาสายหื่นที่กำลังจ้องจะจับเขาข่มขืนเพื่อพิสูจน์ความจืดชืดของตัวเองว่าเป็นเหมือนคำที่อดีตคนรักสบประมาทเอาไว้หรือเปล่า
“คุณนี่!!! อย่าดื้อสิ แค่ขอแรงนิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นทำเป็นสะดีดสะดิ้ง เป็นตุ๊ดหรือไงเนี่ย”
“ผมไม่ได้เป็นตุ๊ด แต่ผมไม่เอาคุณ ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะยัยบ้า ผมบอกให้ปล่อย”
“ไม่ปล่อย พูดดีๆ ไม่ฟังกันใช่ไหม ชอบให้กำลังหรือไง อยากเจ็บตัวว่างั้นถ้าต้องการอย่างนั้นเดี๋ยวแม่จัดให้”
เรี่ยวแรงที่ไม่ค่อยจะมี แต่ในบัดนี้ไม่รู้ว่าเธอไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน เธอถึงได้มีกำลังเหมือนพญาช้างสารเช่นนี้ เพราะเพียงแค่เธอกระตุกข้อมือที่กำเนคไทสีน้ำเงินเส้นนั้นอยู่ร่างหนาก็เสียหลักล้มตัวลงมานอนเค้เก้อยู่ข้างร่างของเธอในทันทีและไม่มีการรอให้เป้าหมายของเธอดิ้นหนี เจ้าของร่างสวยในชุดแซกสีดำก็ถลกกระโปรงก้าวขาคร่อมร่างหนาของเขาเอาไว้ตรึงร่างแกร่งเอาไว้ใต้ร่างของเธอเป็นการล็อคเป้าหมายเอาไว้ไม่ให้ขัดขืนเธอได้อีกต่อไป