เมษา & ป๋ามาเฟีย

"ผู้หญิงคนนี้ยังต้องนอนเตียงเดียวกับผมอีกหลายคืน ขอเถอะนะครับท่าน"

เฮอะ!!
นี่หรือ คือวิธีปกป้องของมาเฟีย!?
ฉันเป็นเมีย รึว่าหมอนข้าง ?

-----------------------
โชะ!!
ฝากผลงาน เปิดนามปากกา "รชา" ด้วยนะคะ
อีกหนึ่งนามปากกาของ "ชบาไพร" และ "ชร"
ขอบคุณค่ะ... ^_^'
-----------------------


“ขอบคุณที่ช่วยน้องชายฉัน แต่เชิญพวกคุณกลับไปได้แล้ว บ้านนี้ไม่มีห้องว่าง”

“ไม่เอาน่า เมษา... ผมรู้ว่าคุณมี”

ประโยคสั้น ๆ ที่คนกลัวใจต้องถอยหลังตั้งหลัก ร่างสูงที่ก้าวเข้ามากำลังค้อมตัวจ้องระยะประชิด

“ผมนอน... ห้องคุณก็ได้”

“คุณวิน!”

“อ้าว รู้จักกันเหรอครับ” สิงหาถาม

“ไม่! ไม่รู้จัก แล้วก็ไม่อยากรู้จักด้วย ส่งแขก! พี่จะปิดร้าน”

เมษาสั่งเสียงแข็ง ทว่าคำหลังที่เหวี่ยงใส่คงสะกิดให้คุณวินอยากจะเอาชนะ เขารั้งต้นแขนของเธอไว้ในทันที

“อุ๊ย! คุณวิน! ปล่อย”

“เฮ้ยคุณ! จะทำอะไร! ปล่อยพี่สาวผมนะ”

แต่นอกจากจะไม่ฟัง มาเฟียใจร้ายยังเร่งรวบตัวเจ้าของบ้านไว้ในอ้อมแขน แล้วอุ้มพาเปลี่ยนทิศ สะกิดให้คนตื่นกลัวดิ้นรนหาทางรอด แต่ก็ไปไม่พ้นอ้อมกอดที่โหยหา ส่วนน้องชายก็ถูกลูกน้องของเขาขวางไว้

“อย่าดื้อน่า... คุณรู้ว่าผมทำอะไรได้บ้าง”

“ไม่!! วางฉันลง!”

“เงียบ! ไม่งั้นผมจูบโชว์น้องคุณจริง ๆ ด้วย รึจะลอง”



บ้าบอ! ทำไมต้องตามมาระราน

ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้รึไง


------------------