ซ่อนรอยรักเงาตราบาป

เสียงลมหวีดหวิวพัดกระแทกเข้าตัวบ้าน กิ่งไม้ใหญ่โกงงอถึงพื้นแต่กระนั้นก็ไม่ได้หักลงมา ฟ้าแผดเสียงคำรามก้องส่องแสงวาบปาดดวงหน้าถึงอย่างนั้นคนในห้องกลับไม่ใส่ใจ ร่างเล็กบิดเร้าประหวั่นมวลในช่องท้อง เล็บใส่วางทาบบนลอนกล้ามเนื้อ สะโพกมนขยับโยกเชื่องช้าตามอารมณ์ ความซ่านซ่ากำลังทำให้หล่อนทรมาน เหงื่อเม็ดเล็กผุดเต็มดวงหน้าเหมือนน้ำชโลม ในห้องที่เครื่องปรับอากาศทำงานไม่เคยหยุด แต่ผู้อยู่อาศัยกลับร้อนอบอ้าว ไม่ช้าไม่นานจังหวะที่ควบคุมก็ถึงสรวงสวรรค์
รสนันท์ล้มตัวซุกซบกับอกกว้างทั่งที่จุดผสานยังเชื่อมต่อ แม้ศึกรักจะสงบทว่าการเสียดสีในพื้นที่คับแคบและแรงตอดรัดกำลังปลุกความกำหนัดให้ทวีโหมขึ้นอีก ไหนจะทรวงอกนุ่มหยุ่นที่เบียดชิดในขณะนี้
“เมือคืนเธอยังร้องไห้อยู่เลย”
“ทำไมคะ ไม่ชอบเหรอ ก็คุณเคยบอกว่าชอบกินรสจัด ไม่ชอบอะไรจำเจ” ดวงตาใสแจ๋วเงยขึ้นมองเขาเหมือนสาวน้อยหัดรัก ไม่ใช่แม่สาวทรงโตกร้านโลกีย์เหมือนเมื่อครู่
“ชอบ แต่เมื่อคืนเธอยังด่าฉันอยู่เลย”
“รสไม่เคยพูดนะ”
“สายตาเธอมันฟ้อง แค่ลืมตาขึ้นฉันก็รู้แล้วว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่” หล่อนรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาครามครัน ถ้าเป็นแบบนั้นเขาจะรู้มั้ยนะว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่
“ถ้าอย่างนั่นรสขอเลขเด็ดได้มั้ยคะ จะเอาไปซื้อหวยจะได้รวยกับเขาสักที”
“ฉันไม่ใช่ร่างทรง”
“เห็นเป็นเจ้าที่ต่างหาก” หญิงสาวหัวเราะคิกอย่างถูกใจ เพราะการที่ทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าไปไม่เป็นนับว่าเป็นชัยชนะอย่างหนึ่ง
“โอ้ว...ซี้ด” เสียงครางหวานร้องขึ้นมาเพราะธรมใช้แรงที่มีมากกว่าพลิกร่างให้ตัวเองเป็นคนคุมเกมเพื่อที่จะได้ คุมหล่อนง่ายขึ้น ทำแบบนี้เท่ากับว่าเขากำลังเอาคืนหล่อนอยู่
“ฉันรู้สึกว่าไม่กี่วันมานี้เธอปากเก่งขึ้นเยอะนะ”
ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปตามแผลงอกสัมผัสบางเบาทำให้ขนอ่อนในกายลุกซู่ ชายหนุ่มกำลังคิดว่าหล่อนกวนประสาทได้ดี แต่ยังไม่ถึงขั้นที่จะล้มเขาได้
“คุณจะให้รสบริการแค่ไหน แบบว่าวันหนึ่งต้องทำกี่ครั้ง”
“ทุกที่ ที่ฉันต้องการ”
หญิงสาวทำหน้ายุ่งอย่างคนคิดหนัก ก่อนจะเอ่ยถาม
“เดือนนี้มีกี่วันนะคะ”
“สามสิบ!”
สาวเจ้าทำท่านับนิ้วจริงจังก่อนจะร้องโหวขึ้นมาอย่างประหลาดใจ
“รสต้องทำงานสองเดือนเดือนละแสนรวมแล้วก็สองแสนทำตั้งหกสิบเอ็ดวัน คุณธรมช่วยรสคิดหน่อยว่าตกวันละเท่าไหร่”
นอกจากจะขอร้องในขณะที่อารมณ์กำลังประทุมันช่างเป็นเวลาที่เหมาะแกการคิดเรื่องเงินทองอันชวนปวดหัวเสียจริง ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำถามของหล่อนแต่ตั้งหน้าตั้งตาดูดดึงทรวงอกคู่งามอย่างกระหาย รสนันท์เจ็บ มันเจ็บกว่าเมื่อคืนเพราะร่องรอยเก่ายังไม่จาง แต่ถึงอย่างนั้นหล่อนกลับไม่แสดงอาการใดๆ นอกเสียจากว่าสุขสมกับความปรารถนาล้ำลึกที่มอบให้แก่กัน
“ช่วยรสคิดก่อนสิคะ”
“สามพัน”
“ใช่หรือคะ วันละสามพันจริงเหรอ ถ้ารสทำปีหนึ่งได้เป็นล้านเลย โหวรู้อย่างนี้รสน่าจะทำตั้งนานแล้ว ไม่น่าละ”