รัก(ยิ้ม)ซาตาน

วายุที่ยืนมองวาคิมและยลรดาคุยเล่นหยอกล้อกันอยู่นาน เมื่อเห็นเธอเดินออกไปจึงเดินเข้าไปหาวาคิม เขาต้องการรู้ว่าวาคิมทำแบบนี้ เพราะชอบยลรดาจริงๆ หรือต้องการทำร้ายเขาให้เขาเสียใจ
“พี่คิดยังไงกับหนูยิ้ม” วายุถามพี่ชายที่ยืนจิบกาแฟ และเหม่อมองวิวของไร่ชาอย่างสบายใจ วาคิมหันไปมองหน้าวายุแสยะยิ้มใส่ และหันไปมองวิวไร่ชาอีกครั้งอย่างสะใจ
“ก็ไม่ได้คิดอะไร เด็กมันเสนอ ฉันก็แค่สนอง แต่ถ้าแกชอบเด็กนั่น ก็รอหน่อยเดี๋ยวฉันจะยกให้” วาคิมตอบน้องชายต่างมารดาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความสะใจ เขารู้ว่าวายุหลงรักหนูยิ้มมานาน แต่เด็กนั่นกลับตกเป็นของเขาก่อน มันคงทำให้วายุเจ็บแทบขาดใจตาย เหมือนที่แม่ของมันทำให้แม่เขาเจ็บจนตรอมใจตาย
“พี่แม้งโคตรชั่วเลย” วายุสบถตอบ กำหมัดแน่นอย่างหักห้ามใจตนเอง
ยลรดาสาวน้อยที่เป็นหัวข้อการสนทนาของสองพี่น้อง เธอยืนแอบฟังสองพี่น้องต่างมารดาคุยกันด้วยน้ำตานองหน้า เธอพลาดตกไปเป็นของซาตานร้ายทั้งที่เธอก็รู้มาตลอดว่าเขาไม่เคยรักใคร เขาไม่มีหัวใจ แต่ไม่เคยคิดว่าเขาจะใช้เธอเป็นเหยื่อในการแก้แค้นน้องชายตัวเองได้จริงๆ เธอโกรธตนเองที่ใจง่าย และโกรธเขาที่ทำร้ายกันอย่างเลือดเย็น จนกำหมัดแน่น
ตุ๊บ
วายุปล่อยหมัดใส่วาคิมอย่างสุดแรงที่เขาพูดจาไม่ให้เกียรติหนูยิ้มสาวน้อยที่เขาหลงรักมาตั้งแต่เด็ก ถนอมเธอมาตลอด แต่กลับถูกพี่ชายเขาทำร้ายอย่างเลือดเย็น
.................................
“ก็เธอชอบใส่สั้น ให้ผู้ชายมันมอง ให้มันอยากลวงไม่ใช่หรอ ฉันก็สนองความต้องการเธออยู่นี่ไง” วาคิมว่าเธอ และลวงเขาไปลูบต้นขาเธออย่างหยาบโลน มืออีกข้างก็ยึดมือเธอเอาไว้ข้างหลัง เขาลูบอย่างกักขฬะ จนยลรดาตัวสั่น จากที่ต้องการแกล้งขู่ให้กลัว วาคิมกลับควมคุมความต้องการของตนเองไม่ได้ เมื่อกลิ่นกายสาวลอยมาชิดจมูกเขา วาคิมก้มหน้าลงซุกไชร้ซอกคอเธออย่างถือโหยหา เขาทั้งหอมและจูบไปตามแนวคอเธอ และเผลอทิ้งรอบเอาไว้
“อ่าส พี่คิม อย่าค่ะ” ยลรดาเผลอครางออกมา เมื่อเขาลุกเธอทั้งบนทั้งล่างพร้อมกัน
วาคิมที่ได้ยินเสียงครางยิ่งได้อารมณ์ เขาปล่อยมือเธอให้เป็นอิสระ และเอามาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนเธอออกแทน มือที่ลูบต้นขาก็ล้วงสูงขึ้นจนถึงโหนกนูนความเป็นสาว เขาจงใจลากนิ้วมือผ่านเกสรสาวตามรอยกางเกงชั้นใน จนยลรดาสะดุ้งตกใจไม่คิดว่าเขาจะล่วงเกินเธอมากขนาดนี้
“อ่ะ พี่คิมอย่านะ อย่า หนูยิ้มเป็นน้องนะ อย่าสิ” มืองล้วงข้างล่างปากก็ก้มลงดูดยอดอกของสาวน้อยอย่างหลงใหล จนยลรดาที่รวบรวมสติที่หายไปให้กลับมา ต้องร้องบอกเขาเสียงดังลั่นรถ
“อืม หวาน เธอจะซื้อกระโปรงใหม่ไหม” วาคิมเงยหน้าจากยอดอก มาถามเสียงพร่า
“ยอมค่ะ ยอม หนูยิ้มยอมแล้ว” ยลรดารีบบอกเสียงสั่น
“ยอมอะไรหนูยิ้ม” วาคิมถามชิดใบหู ทั้งที่มือเขายังไม่หยุดลูบคลึงความสาวเธอผ่านชั้นในตัวน้อยที่เริ่มแฉะแล้ว
“ยอมซื้อกระโปรงใหม่ค่ะ พี่คิมพอแล้ว” ยลรดาใช้มือจับมือเข้าให้ออกจากกลางกายเธอ
“หืม ฟอด ฉันว่าต้องซื้อกางเกงในใหม่ด้วยมั้ง แฉะหมดแล้ว” วาคิมหอมแก้มสาวและพูดจาหยอกล้อเธอ เขาอารมณ์ดีขึ้นแล้ว แต่ไม่ใช่กับยลรดาที่ทั้งกลัวทั้งโกรธ แล้วก็อายปนกันมั่วไปหมด