ลำนำรักในรอยภพ

แค่เพียงหนึ่งหยดจากสายธารของอารยธรรม ก็สามารถก่อริ้วคลื่นปั่นป่วนสายน้ำให้ซวนเซ บอบช้ำ อีกทั้งยังก่อระลอกเล็ก ๆ กระทบแผ่นดินให้สั่นไหว

ถ้าหาก ‘หัวใจ’ จะเป็นสิ่งเดียวที่ย้ำชัดถึงความมั่นคง...ความแปรปรวนจากสายธารที่ยาวนานย่อมไม่อาจนำพา ‘ความรัก’ ให้ห่างไกล

อารยธรรมที่ยิ่งใหญ่ยังเทียบไม่ได้กับ ‘ความรัก’ ที่นำพาสายน้ำมาถึงผืนภพ ‘หนี้’ แห่งหัวใจ ‘พบกัน’ ...เพื่อรัก...เพียงพอไหม...