ตรงนี้...ที่รัก

"อาจารย์อบเชยคนสวย สวัสดีครับ มาเดินตลาดคนเดียวไม่เหงาหรือครับ" เธอหันมามองและยิ้มให้ลูกศิษย์สุดที่รักที่เข้ามาทักเธอกลางตลาด พลันได้สบตากับคนหน้าดุร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างลูกศิษย์ของเธอ
"หืม หล่อจัง" อัญญาภัทรหลุดปากเพ้อเสียงไม่ดังนัก แต่ลูกศิษย์และคนตัวสูงก็ยังได้ยินอยู่ดี
เด็กชายต้นกล้าอมยิ้ม มองเธอที คนที่ยืนๆข้างๆที แล้วแนะนำ
"พ่อนี่ครูที่ปรึกษาคนใหม่ของผม อาจารย์ครับ นี่พ่อผมครับ มองขนาดนี้ อยากได้พ่อผมหรือครับ " ต้นกล้าขยับเข้ามาใกล้เธอแล้วกระซิบเสียงไม่เบานัก "พ่อผมโสดนะ แต่ดุมาก จารย์ไหวป่าว ฮ่าาา"
"ต้นกล้า เดี๋ยวแม่ฟาด เพ้อเจ้อสิ" เธอตกใจกับคำแซวของลูกศิษย์ตัวดี
"ฮ่าาา กลัวแล้วคร้าบบบ อาจารย์แม่ ถ้าสนใจบอกได้นะ ไปแล้วครับ เจอกันที่โรงเรียน" แล้วทั้งสองก็เดินไป แต่เธอยังยืนอยู่ที่เดิมมองตามชายต่างวัยสองคนที่เดินจากไป ได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นจากชายหนุ่ม "ครูที่ปรึกษาใช่ไหม เต็มหรือเปล่า พิลึกคน" ใช่เธอได้ยิน เขานินทาเธอกับลูกชายของเขา
'หืมมมม ปากดีจังเลยคุณผู้ปกครอง อย่าให้แม่เจออีกนะ เดี๋ยวจะสั่งให้ทำการบ้านไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน คนบ้าอะไรหล่อจัง สเป็กแม่เลย' อัญญาภัทรได้แต่เข่นเขี้ยวในใจ คิดทะลึงนิดหน่อยแล้วอมยิ้มอยู่คนเดียว