แอบรักซ่อนใจ

“พี่ภามคะ...คือหวานมีเรื่องจะบอกค่ะ” น้ำเสียงตื่นเต้นของอรัญญาร์แปล่งออกมาเมื่อพบคนตรงหน้า

“เรื่องอะไร” แต่พัสวีร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจนัก

“คือ...คือ...หวาน” ร่างบางอ้ำอึ้งไม่กล้าที่จะพูดออกไปเพระาเขาเคยเตือนเรื่องนี้กับเธอเอา

“หึ...คงไม่มาบอกว่าเธอท้องหรอกมั้ง”

“เอ่อ...เปล่าค่ะ” มือเรียวบางกำที่ตรวจครรภ์เอาไว้แน่นก่อนจะจับมันยัดเข้ากระเป๋ากางเกงของตน

“อีกอย่างฉันบอกเธอแล้วไม่ใช่รึไงว่าห้ามท้อง ถ้าท้องเด็กในท้องเธอคงไม่ใช่ลูกฉันจริงไหม? คงเป็นลูกของพี่ภีมหรือไม่ผู้ชายสักคนที่เธอไม่มั่ว อีกอย่างเธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉัน เข้าใจใช่ไหมอรัญญาร์”

“ค่ะ หวานจะจำไว้ ว่าหวานไม่มีสิทธิอะไรในตัวของพี่ภามเลย” อรัญญาร์เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ. ดวงตาคู่สวยเคร้าคลอด้วยน้ำตา

“แล้วอีกอย่าเธอไม่มีสิทธิมาเรียกฉันว่าพี่ เพราะฉันไม่เคยมีน้องสาว จำเอาไว้” ร่างสูงชีหน้าสั่งคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตาอยู่

“คุณจำในสิ่งที่คุณพูดเอาไว้ให้ดีนะคะ ว่าคุณพูดอะไรกับหวานไว้บ้าง”

“ฉันว่าคงไม่มีวันนั้น”ว่าจบร่างสูงเดินออกจากตรงนั้นทันที ทิ้งให้ร่างบางยืนสะอื้นมือบางลูบท้องเบาๆ

“ขอโทษนะคะตัวเล็กของแม่”