ใต้ร่มธงแดงขาว ม.ปลาย

เรื่องราววัยรุ่นวุ่นแต่เรียน (ใช่เหรอ?) ของหนุ่มสาวหลังรั้วแดงขาว ใต้ร่มเงาโบสถ์คาทอลิกที่สวยที่สุดในประเทศไทย

ขึ้น ม.ปลาย แล้ว พวกเราต้องพยายามเอาตัวรอดกับการสอบเอ็นทรานซ์แบบวัดใจครั้งสุดท้าย (ก่อนเปลี่ยนระบบใหม่) ในยุคที่มือถือยังแพงยิ่งกว่าทอง แต่ชีวิตเด็ก ม.ปลาย อย่างเราจะมีแต่เรียนก็เซ็งแย่ ยังไม่รวมถึงเรื่องที่ว่าหนุ่มชายล้วนอย่างพวกเรา ดันโชคดีอยู่ติดกับหญิงล้วนถึง 2 แห่ง และ 1 ในนั้นคือ โรงเรียนคอนแวนต์แห่งแรกของเมืองไทย ความป่วน อลเวงวุ่นวาย และ...โรแมนติกเล็กๆ (เหรอ?) จึงบังเกิด...


ในช่วงเวลาเดียวกัน ณ โรงเรียนหญิงล้วนข้างๆ

“ใครนะ ชิต โอ๋ กับธีอ่ะเหรอ” บีทวนคำ

“อื่อ เฮียเราเค้าว่างั้นนะ” ลันบอกเพื่อนตามที่ชิตสั่งความมาเมื่อคืน...

“ไปบอกเพื่อนนะว่าทางนี้จะลงสามคน คือพี่กะอีกสองคนชื่อโอ๋กะธี แหม...เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าโก้มันมีน้องสาวด้วย ใจเย็น อย่าห่วง เดี๋ยวพี่จัดการเอง”

“มีใครรู้จักมั่งป่ะ สามคนเนี้ยอ่ะ” เบิร์ดถาม ลันตอบอย่างไม่แน่ใจว่า

“ก็...รู้สึกพี่ชิตเค้าเป็นแฟนกะพี่อรล่ะ พี่อรที่สวยๆ ห้องสองน่ะ เอ่อ...เราก็ไม่แน่ใจนะ มันเรื่องเขาว่ากันอ่ะ”

“ฮ้า...อีตาพี่ชิตเนี่ยเหรอ” บีอุทาน “อืม...งั้นเราไปถามพี่อรกันดีกว่า”

อร มล ฟ้า และเพ็ญกำลังนั่งทานขนมกันอยู่ในโรงอาหาร อรรู้สึกงงๆเมื่อเห็นน้องกลุ่มทริปเปิลบีเดินเข้ามาคุยและถามถึง...ตานั่นน่ะ

“เอ๋? น้องรู้จักสามคนนี้ด้วยเหรอ”

“คือ...พอดีรู้จักกันตอนไปเล่นบาสที่สนามแถวบ้านค่ะ แล้วพี่เค้าบอกว่าเค้ารู้จักพวกพี่ด้วย เลยอยากรู้ว่าอำหรือเปล่าน่ะค่ะ”

อรมองหน้ารุ่นน้องอย่างจะค้นหาความจริง ก็โห...น่าเชื่อตายล่ะ

“อืม พี่ไม่รู้นะว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่น้องรู้มั้ยเนี่ยว่านายชิตนั่นน่ะ ใคร?”

บีมองหน้ารุ่นพี่คนสวยตาค้าง ง่ะ...นี่พี่เค้ากำลังหึงเหรอ งั้นที่ว่าเป็นแฟนกันก็...โธ่ๆๆ เสื่อมอ่ะๆๆ

“พี่ว่ารับมือกะตาโก้ยังง่ายกว่าเยอะนะ” ฟ้าออกความเห็น อรเห็นด้วย

“ใช่ นายโก้นะ เค้าใจร้อนแล้วออกนักเลงๆ ก็จริง แต่จริงๆ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกนะ แต่นายชิตนี่...อืม...น่ากลัวกว่าเยอะน่ะ”

อรบอกรุ่นน้องที่ชักเป็นฝ่ายงุนงงแทน อะไรอ่ะ...ทีแรกนึกว่าหึง แต่...แล้วพูดงี้หมายความว่าไง?

“เกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้านกวนประสาท” มลขยายความ

“ผู้ไม่เคยเห็นอะไรเป็นความรื่นรมย์ของชีวิต มากไปกว่าการได้แกล้งชาวบ้านให้ประสาทแตกตาย” เพ็ญต่อให้

“รู้รึเปล่าว่า นั่นน่ะ...ตัวป่วนระดับตำนานของเอซีเชียวนะ” อรปิดท้าย

“แต่ไม่เป็นไรหรอก หน้าตาน่ารักน่าชังยังงี้นะ ตานั่นคงไม่เอาถึงตาย อย่างมากก็แค่ไอซียูมั้ง ฮ่าๆๆ” มลหัวเราะร่วน

คำกล่าวของรุ่นพี่ทำเอาเหล่ารุ่นน้องชักนึกแหยงขึ้นมา

อะ...อะไรอ่ะ นะ...นี่เรากำลังจะไปสู้กะใครเนี่ย!!!


นิยายชีวิตเด็กอัสสัมชัญยุค พ.ศ. 2536-2540 สมัยที่โลกยังไม่ออนไลน์ คุณครูยังถือไม้เรียว กับเรื่องราวแห่งความทรงจำล้ำค่ามากมาย...หลายเรื่องกลายเป็นตำนาน!

ปล. หนังสือชุดนี้มี 2 เล่มจบ อย่าลืมติดตามอ่านให้ครบน้า