This is love แค่ลองเปิดใจ

“แล้วต่อไปเราจะทำยังไง ถ้าสองคนนั้นยังไม่เลิกวุ่นวาย”
“เป็นคำถามที่ดีนะคะ แต่ไม่รู้สิคะ ไว้รอให้ถึงเวลานั้นก่อน”
“เป็นคำตอบที่ง่ายดีนะ” คือฟังจากเสียงเหมือนเขาไม่พอใจฉัน ซึ่งก็น่าจะใช่แหละ ดูคิ้วที่ขมวดเข้าหากันแล้วคงเดาไม่ผิดหรอก
“แล้วพี่ล่ะ เราคิดจะจัดการยังไงต่อไปงั้นเหรอ” นี่ก็เป็นคำถามที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขาเหมือนกัน
“ลูกพีชไม่เข้าใจคำถาม สาบานว่าไม่เข้าใจจริง ๆ”
“ดึงพี่เข้าไปในความวุ่นวายของเรา เราคิดจะรับผิดชอบยังไง”
“คะ!” คำถามนี้ทำตาฉันเบิกกว้าง มั่นใจว่าไม่ได้พูดให้เอาขำ
“บอกไว้เลยพี่ไม่ปล่อยให้เราทิ้งขว้างพี่ง่าย ๆ หรอกนะลูกพีช”
“หมายความว่ายังไงคะ” ฉันชักเริ่มกลัวเขาแล้วสิ
“ก็หมายความตามนั้น” เขายักไหล่แบบง่าย ๆ
“แล้วมันตามไหนกันล่ะคะ คือลูกพีชไม่เข้าใจสิ่งที่พี่เพลิงต้องการจะสื่อนี่ เอาเป็นว่าถ้าจะให้เข้าใจตรงกันพี่เพลิงช่วยพูดให้มันเคลียร์ ๆ หน่อยเถอะค่ะ ถือว่าลูกพีชขอ” ฉันเผลอชักสีหน้าใส่คนพูดจาไม่รู้เรื่องด้วยความลืมตัว ก่อนจะรีบถอยหลังเมื่อเห็นรอยยิ้มแบบคนร้าย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อคมก่อนที่มันจะเลือนหายไปในระยะเวลาเพียงสั้น ๆ พร้อมกับเอวฉันที่ถูกกระชากจนมาปะทะแผงอกแข็งกระด้าง และคล้ายมีมนต์สะกดทำให้ยากแก่การละสายตาไปจากเขา ทั้งร่างกายยังแข็งค้าง
เสี้ยววินาทีหลังจากนั้นพี่เพลิงก็โน้มใบหน้าหล่อ ๆ ของเขาลงมาจนปลายจมูกของฉันกับเขาแตะกันโดยความตั้งใจของคนตัวสูง ปรากฏว่าหัวใจฉันเต้นรัวแรงจนกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงมัน แล้วนาทีต่อมาสติฉันก็แทบหลุด เพราะประโยคช็อกโลกหนึ่งประโยคที่ทำเอาชาดิกไปทั้งตัว
“ได้พี่เป็นแฟนแล้วห้ามทิ้งพี่เด็ดขาด”