อุทยานเครื่องเทศ

คนนั้น...มีทั้งสูงวัยและอ่อนวัย ด้วยข้าพเจ้าถือว่า...ยามเมื่อก้าวเข้าสู่ปลายชีวิต พึงบังควรคบหาผู้เยาว์ เพื่อรับทราบความรู้สึกนึกคิดและการเปลี่ยนแปลงนานาที่สมัยของตนไม่เคยมี รวมทั้งเพื่อฝากมรดกทางปัญญาและประสบการณ์ไว้แก่เด็ก ส่วนเด็กก็ควรทำความรู้จักคุ้นเคยกับผู้มีอายุ เพื่อจะได้ฝึกฝนกล่อมเกลาตนเองด้วย สิ่งที่ผู้ใหญ่ผ่านมาในวันเวลาก่อนตนเกิดหรือก่อนตนเติบโต เป็นการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน จากวัยหนึ่งสู่อีกวัยหนึ่ง ซึ่งถือเป็นการพบกันครึ่งทางหรือสุดทาง

ด้วยความรู้สึกเช่นนี้ข้าพเจ้าจึงมี ‘คุณมุหน่าย’ มาเป็นตัวละครหลัก พร้อมด้วยบ้านเก่าและหลานชายสุดที่รัก - เจ้าของร้านต้นไม้