บันทึกของแม่หมา Karma the Series (11)

"7 มกราปีที่แล้ว ครอบครัวเราเสียลูกไป เพราะหนูถูกวางยา
7 มกราคมปีนี้ ครอบครัวเธอก็เสียเธอไป เพราะเธอเลือกที่จะไปแบบนั้นเอง....

แม่ว่า มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ...

กับการตายของเธอนี้ แม่ไม่ได้นึกสาสะใจเลยว่า สิ่งที่เธอเคยทำกับหนูไว้ เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ .... แม่ไม่เคยคิดแบบนั้นเลย แม่อโหสิกรรมให้ และแม่ก็ปล่อยวางแล้ว แม่ไม่รับทุกข์ ไม่รับสุขของใครอื่นให้ตัวเองมาเป็นกังวลอีก
เมื่อหนึ่งชีวิตจบลง มันคือการจบสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว แม่ไม่ดีใจ แม่ไม่เสียใจ ไม่ว่าการที่เธอได้เคยทำอะไรลงไปกับลูกของแม่ หรือการที่เธอเลือกที่ปลิดชีวิตตัวเอง ...มันก็เป็นกรรมของเธอ ที่เธอทำเองทั้งนั้น แม่ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวล่วงอะไรในกรรมของเธอ

กฎแห่งกรรมเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสินชีวิตหนึ่ง ชีวิตใด

เมื่อทราบข่าวเธอ แม่ก็ปลดปลง ...กรรมของใครก็ของคนนั้น โลกนี้มีกฎแห่งกรรมที่เที่ยงแท้และทรงธรรมยิ่งจัดการให้อยู่แล้ว ชีวิตคนเราก็มีเพียงเท่านี้เอง สำคัญมั่นคงของทุกๆ ชีวิตในโลกใบนี้ ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ก็คือ มีความตายเท่านั้นที่มีเท่าเทียมกัน

...แม่ดีใจนะลูก ที่เราได้รักกันและได้อยู่ด้วยกัน แม้จะเป็นเวลาแค่เจ็ดปี แต่ก็เป็นเจ็ดปีแห่งความสุข หนูเป็นลูกแม่เสมอ และแม่ก็จะเป็นทั้งแม่หมาแม่แมวของพวกลูกๆ ตลอดไป

จนถึงนาทีนี้ แม่ก็ยังเชื่อเสมอว่า หนูไปดี...
และหนูยังเป็นที่รัก ยังอยู่ในความทรงจำของพวกเราเสมอนะลูก... แมมแม๊ม... (จาก "บันทึกของแม่หมา")