อักษราภัค (Reincarnation)

‘ยามเห็นดวงหน้าน้องยา ใจครวญหาอยากแนบชิด’
ความรักหลายชาติหลายภพ ความผูกพัน มั่นคงและเสียสละแห่งรัก

*********************************************

“คุณเชื่อเรื่องพวกนี้มั้ยคะ? หรือคิดว่าเป็นอะไรที่พิสูจน์ไม่ได้”

“ผมเชื่อหลายเรื่องและเรื่องหนึ่งที่ปักใจเป็นอย่างมากก็คือบุพเพสันนิวาส ของสิ่งไหนเกิดมาเป็นคู่กันก็ต้องเป็นคู่กันไม่ว่าจะต้องผ่านอุปสรรคแค่ไหนกี่ชาติกี่ภพท้ายที่สุดแล้วก็ต้องได้มาร่วมเรียงเคียงหมอนจนได้”

*********************************************

“น้ำปรุงนี้ก็ของฉันใช่ไหมแม่หญิง?” ออกญาไกรเทพราชภักดีพิริยะวงศ์แก้ผ้าห่อออกก็เห็นขนมที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างสวยงามพร้อมทั้งขวดน้ำปรุงเล็กๆ ติดมาด้วย เมื่อเปิดฝาดมกลิ่นดูก็ชื่นใจเสียนี้กระไร

“เอ่อ...ถ้าท่านออกญามิรังเกียจ ก็ได้โปรดรับไว้เถอะเจ้าค่ะ” อักษราภัคอ้ำอึ้ง แต่คิดว่าจะปฏิเสธว่าไม่ใช่ของที่ตั้งใจทำมาให้ก็เกรงว่าจะเป็นการหักหาญน้ำใจซึ่งกันและกัน อีกอย่างเขาก็เพิ่งช่วยชีวิตนางเอาไว้เหมือนกัน ของเหล่านี้ตั้งใจทำมาให้ตอบแทนที่ช่วยชีวิต ถ้าพระยาพิชิตพลไชยชาญเดชะชาติมิได้มารับเอาไว้ ให้กับออกญาไกรเทพราชภักดีพิริยะวงศ์ก็มีค่ามิต่างกันเพราะเขาก็เพิ่งช่วยชีวิตเธอไม่ใช่หรือกระไร

“มิรังเกียจเลยแม่หญิง ดอกฟ้าโน้มลงมาสู่ดินหอมชื่นใจเช่นนี้เป็นเกียรติยิ่งนัก ฉันจักพรมไว้ที่หมอนตอนนอนทุกค่ำคืนขอให้ผูกพันไปชั่วนิรันดร์”