บ่วงสวาทคนพาล

คคนางค์...เธอตกลงไปในบ่วงสวาทของคนพาล
กันตภณ...เขาเป็นคนพาลที่พร้อมจะรักแค่เพียงเธอ
_________________________________________________________________________
“เราลืมเรื่องเมื่อคืนไปได้ไหมคะ เรื่องเมื่อเช้าด้วย” ไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้เรื่องมันไปต่อตามใจบอส
นิ้วเรียวยาวหยุดชะงัก ก่อนที่เจ้าของนิ้วจะขยับไปนั่งกอดอกในท่วงท่าเหมือนคนถือตัวในแบบที่เขามักเป็น
“ก็ตามใจเธอ แต่ฉันไม่เคยเอาเปรียบใคร...” ไม่มีเหตุผลที่จะต้องพูดอะไรต่อ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วย และก็ไม่มีทางที่คนแบบเขาจะง้อด้วย!
คคนางค์มองคนที่หยิบสมุดเช็คออกมา ก่อนที่เขาจะเริ่มเซ็นและยื่นกระดาษเช็คแผ่นนั้นมาตรงหน้า
“เอาไปกรอกเอง อยากได้เท่าไหร่ ก็...แล้วแต่”
คคนางค์นั่งอึ้ง ตอนนี้ในหัวมันหมุนไปหมด
“รับไปสิ!”
ไม่ใช่แค่คำพูดคะยั้นคะยอ แต่คนใจร้ายยัดเช็คแผ่นนั้นลงมาในมือเธอด้วย
“ดิฉันไม่ได้ขายตัวนะคะ”
“ก็คิดซะว่าเป็นค่าพรหมจรรย์ก็แล้วกัน!”
เขารู้ แต่เขาก็ยังตีค่ามันด้วยเช็คใบนี้ เสียทีที่เธอเคยแอบหลงรักมาตลอด เสียทีที่เธอเคยคิดว่าเขาคงไม่ใช่คนที่เลวร้ายอะไร
“ฉันไม่รับค่ะ” เธอนำเช็คใบเดิมไปวางตรงหน้าคนใจดำ ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นสูง เพราะกลัวน้ำตาจะไหล
“รับไปเถอะ ไม่งั้นผมคงรู้สึกผิดที่เผลอไปล่วงเกินคุณ”
แปลว่าถ้าเธอรับเช็ค เขาก็จะไม่รู้สึกอะไรอีก แบบนั้นน่ะเหรอ
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่เจ้านายจะไม่พูดถึงมันอีก และก็รู้สึกผิดที่ทำลงไป แค่นั้นก็พอแล้วค่ะ” เธอทำหน้าไม่ถูกเลยพอถูกเขาจ้องในระยะประชิด เป็นแววตาดำมืดที่เธอไม่คุ้นเคยและก็อดที่จะหวาดๆ อยู่ในใจไม่ได้
“คุณเน้นคำนี้จังนะครีม”
คำไหน...เธอมองคนที่ขยับไปนั่งกอดอกและก็ส่ายหน้านิดๆ ราวกับไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“ถ้าผมจะพูดถึงมันอีก คงจะเป็นเรื่องที่ขัดใจคุณมากสินะ ถ้าใครต่อใครรู้ว่าเราน่ะเคยมีอะไรกัน คุณกลัวเรตติ้งตัวเองจะตกอย่างนั้นน่ะเหรอ” จะว่าไปก็เคยได้ยินเรื่องที่เลขาตัวเองเนื้อหอมในหมู่หนุ่มๆ แต่ก็ไม่รู้ทำไมวันนี้ชักไม่ค่อยพอใจตงิดๆ ล่ะ
“ก็...” แล้วมันผิดตรงไหนนะที่ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องแบบนี้ คคนางค์ครุ่นคิด รู้สึกขัดใจอยู่ไม่น้อย
“สรุป...เราจะไม่มีอะไรกันอีก คุณไม่ต้องการให้ผมบอกใคร และคุณก็จะไม่รับสินน้ำใจชดเชย แล้วมีอะไรอีกไหมที่คุณจะสั่งผม”
สั่งเหรอ? คนแบบเธอเนี่ยนะที่จะกล้าสั่งคนแบบเขา ก็เห็นมีแต่เขาที่พูดฉอดๆ ไม่ยั้ง
“ค่ะ คงแค่นั้นแหละค่ะ”
“งั้นผมก็มีข้อเรียกร้องเหมือนกัน”