เสน่หา (Pure Passion)

หนึ่งบุรุษที่เป็นดั่งภาพฝันในวัยเยาว์ และอีกหนึ่งบุรุษที่มีแต่ให้กับเธอเสมอมา หญิงสาวจะตัดสินใจเช่นไรกับเกมเสน่หาในครั้งนี้

*********************************************

“อย่ามาหาว่าฉันแย่งเมียของแกอีก จะบอกให้นะ ฝ้ายเขาไม่เคยเป็นเมียแก เขาไม่ได้รักแก เขารักฉัน และที่สำคัญคนอย่างแกไม่มีสิทธิ์มาว่าฉัน แกต่างหากที่แย่งเมียของคนอื่นมา เมียที่เขายังไม่ได้หย่า ขาของแกนะแตะต้นงิ้วแล้วไอ้ภิศ ไม่ต้องมาว่าคนอื่นๆ แกได้ลงนรกแน่ๆ” กวินทร์พูดจบก็คว้าข้อมือของนาฏลดาแล้วเดินออกไปเลยอย่างรวดเร็ว

นภิศหลังจากตั้งสติได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็กำหมัดแน่นด้วยความโกรธรัวทุบกำปั้นไปที่กำแพงอย่างแรงด้วยความคั่งแค้น ในไม่ช้าห้องนอนของเขาก็ถูกทำลายกระจุยกระจายไปหมดด้วยเพลิงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากที่พายุอารมณ์ของเขาเริ่มสงบลงไปบ้าง ชายหนุ่มก็จ้องมองไปที่โทรศัพท์ของเขาก่อนที่จะคิดอะไรออก รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกเพื่อติดต่อบุคคลคนหนึ่ง หลังจากที่พูดคุยกับคนปลายสายอยู่เป็นเวลาพักใหญ่ เขาก็วางสายลงแล้วยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

“ไอ้วิน แกคิดจะต่อกรกับฉันงั้นเหรอ ได้เกมนี้ฉันจะเล่นต่อให้จบ และคนที่จะหัวเราะทีหลังคือฉัน ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันจะเอาฝ้ายกลับคืนมา ฉันจะไม่ให้แกสมหวัง!”