วิศวกรคนเนี้ย ผมขอเป็นเมียได้หรือเปล่า (You are my engineer)

"พี่อยากให้เลมีความสุขนะครับ” และคำพูดสุดท้ายที่อีกคนพูดก่อนจะก้มหน้าลงไปมองพื้นยิ่งทำให้ความอดกลั้นของผมขาดสะบั้นลง

"ถ้าพี่บอกว่าอยากให้เลได้เจอกับคนที่ทำให้เลมีความสุข แล้วพี่จะทิ้งเลทำไม? "

ผมตะโกนออกมาสุดเสียงใส่หน้าผู้ชายตัวโตตรงหน้า ที่เอาแต่บอกกับผมว่าอยากให้มีความสุขและเจอคนที่ดีกว่าโดยที่เจ้าตัวไม่เคยรู้เลยว่าคนฟังมันเจ็บแค่ไหน พี่ปลายยังคงเงียบไม่พูดอะไร ทำแค่ก้มหน้ามองที่พื้นเหมือนหาเศษตังไปแดกข้าว
'ช่วยอินกับอารมณ์กูบ้างไม่ได้หรอว่ะ

"..."

"พี่เคยรู้บ้างไหมว่า คนที่ทำให้เลมีความสุขมันคือพี่เว้ย ไอ้พี่ปลาย ไอ้คนโง่! " ผมพูดจบ พี่ปลายก็เงยหน้ามามองผม พร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอด นี่พี่มันไม่เคยรู้ตัวบ้างเลยหรอว่ะว่าที่ผ่านมาผมรู้สึกกับมันยังไง

'ด่ากูเก่งจังว่าโง่ ที่แท้ตัวเองโง่เก่งกว่ากูอีก ไอ้คนตัวโตเอ้ยยย
คนตัวโตลูบหลังผมเบา ๆ ก่อนจะจูบที่ขมับผม แล้วพูดในสิ่งที่ทำให้ผมถึงกับเด้งตัวหนีออกจากอ้อมกอดนั้นทันที
“ถ้าอย่างงั้น..เป็นเมียพี่นะครับคนดี”
“ห๊ะ!”
“หึหึ มานี่เลยเตี้ย”