สันนิวาสรักเอย

โชคชะตาก็เล่นตลกเมื่อเขาได้เจอกับผู้หญิงที่คล้ายกับรักครั้งแรกของเขาเมื่อ 20 ปีก่อน เธอทำให้หัวใจที่เคยเย็นชากลับมามีชีวิตอีกครั้ง
/*******/
“ที่ห้าง คุณจูบผมทำไมกิ๋ว”

"อะ เอ่อ คือว่า...”

เกี้ยวเกล้าอึกอัก หากบอกเขาก็ต้องบอกเรื่องอักษรกับเขาด้วย เรื่องราวยืดยาวอิรุงตุงนังจนไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าตรงไหน แถมยังดูเหลือเชื่อจนบางทีเขาอาจคิดว่าเธอโกหก

“คุณลำบากใจที่จะอธิบายขนาดนั้นเลยเหรอ”

เจ้าของดวงตาคมปลาบเจือแววโศกยามมองมาทางเธอจนแม้แต่คนมองยังสัมผัสได้ถึงความเศร้า

“เปล่านะคะ แต่ว่ากิ๋วไม่รู้จะอธิบายยังไง”

“ผมเแทบไม่รู้จักคุณเลยกิ๋ว คุณมีความลับอะไรที่ต้องปิดผมเหรอ”

“ไม่ใช่ความลับนะคะ เพียงแต่อธิบายยาก”

เกี้ยวเกล้าอธิบายเสียงค่อย

“ถ้าคุณไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร ผมไม่อยากคาดคั้นสิ่งที่ผมไม่จำเป็นต้องรู้”

เขายอมแพ้ที่จะคาดคั้นคำตอบจากเธอ ที่จริงเขาดูออกตั้งแต่แรกรับเธอมาแล้วว่าเธอต้องมีอะไรในใจ เธอไม่อยากบอกเขาก็ไม่อยากคาดคั้น แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เธอเองก็คงสัมผัสได้ว่าทุกอย่างมันแปรเปลี่ยนนานแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่ก่อเกิดขึ้นในใจอย่างไม่รู้ตัว และชัดแจ้งขึ้นเมื่อยามจุมพิตกัน ทำให้ความรู้สึกยิ่งทบทวีมากขึ้นหลายเท่าตัว จนแปรเปลี่ยนเป็นความน้อยใจ เพราะเขาบอกเรื่องเขาแก่เธอแล้ว แต่เธอไม่เปิดใจให้เขาเลย

“ผมเป็นคนที่มีหัวใจ ผมจูบคุณด้วยความรู้สึกในนี้ ถ้าคุณจะจูบผม ก็ช่วยจูบผมด้วยหัวใจของคุณ ไม่ใช่จูบผมเพราะเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่งในความลับของคุณ”