My passion My inspiration

โอ๊ยยยย!! เจ็บเว้ย
มือกีต้าร์ลีด ดีด เกา ตามคอร์ดที่รุ่นพี่ริวสั่ง กดสายแข็งๆบนคอกีต้าร์ เดี๋ยวบอดเดี๋ยวแกว่ง ซ้อมกว่าครึ่งชั่วโมงก็ยังทำตามคำบอกไม่ได้ จนตอนนี้ปลายนิ้วทั้งชี้ กลาง นาง ขึ้นไตแข็งๆ ข้อนิ้วล็อคเกร็งไปหมด
แปล่งงงง~~~
เห้ย เสียงบอด
“จับแบบนี้ก็บอดสิ”
ริวนั่งประกบจากข้างหลัง ยื่นหน้าก้มมาดูนิ้วมือเล็กๆ ที่ทำผลงานไม่ได้เรื่อง มือซ้ายของชายหนุ่มช้อนรองมือซ้ายแฝด แอบกดประคองบนนิ้วช่วยให้จับสายให้แน่นลงไปอีก
อะ...ดีด
เด็กหนุ่มหันหน้ามาสั่งในระยะชิดกันมากๆ ปลายจมูกเขาแทบจะชิดกับแก้มป่องของเธอ ส่วนคนที่โดนจ้องด้วยตามันก็เลยอายม้วน
พริ้ง~~~
กดแน่นๆ จะได้ไม่บอด เอ้า! ทำ
รู้แล้ว ไปนั่งไกลๆ สิ
เด็กสาวพูดจาตะกุกตะกัก นี้ใครให้มานั่งซ้อนหลังแนบชิดขนาดนี้
เขิน?
เปล่า...อึดอัด (x_x)
หึ...คนรู้ทันยิ้มกริ่มมุมปาก ทำเป็นปฏิเสธแต่ไหนนั่งแก้มแดง
แปล่ง~~~
แปล่ง~~~
แปล่ง~~~
เว้ยยยย หนวกหู !!!
เลิกเล่นกีต้าร์ไปหาอย่างอื่นทำเถอะ ไม่รอดหรอกวะ เสียเวลาฉิบวันนี้
เด็กชายตวาดลั่นพร้อมกับหยิบข้าวของตัวเองและสะพายกีต้าร์ขึ้นบ่ากำลังเดินออกจากห้องซ้อม

ไม่กลับไง เล่นไปก็เสียเวลาเปล่า
ไม่!
เลิกเถอะ รำคาญ โคตรจะหนวกหูเลย
ก็ออกไปดิ จะซ้อม!!
ปัดโธ่ เว้ย!